Achter de artiestennaam Torres gaat de tegenwoordig vanuit
Brooklyn opererende Mackenzie Scott schuil. Opgegroeid in Macon, Georgia, eveneens
de geboortestad van Little Richard en Randy Crawford. Ze was de jongste van
drie broers en zussen in een behoorlijk conservatief gezin.
Als kind las ze erg
veel en bezat een rijke fantasie. Ze studeerde aan Belmont University in
Nashville, waar ze de richting liedjes componeren koos. Menig afgestudeerde van
Belmont University komt hierna in Music Row, de muziekindustrie van Nashville
terecht, zoals bijvoorbeeld Brad Paisley.
In haar Nashvilletijd werd haar
aandacht getrokken door minder traditionele acts als Natalie Prass en Diarrhea
Planet. Ze begon in die tijd ook veel akoestisch op te treden in coffeeshops.
Haar debuut Torres kwam reeds een
maand nadat ze afgestudeerd was uit.
De muziek hierop was vergelijkbaar met die
van Sharon van Etten, aan wiens laatste album,
Are We There?, zij overigens
meewerkte. Haar inspiratiebronnen variëren van Funkadelic en Nirvana, tot aan
Ray Bradbury en Joan Didion.
Voor Sprinter
zocht ze naar een geluid waarin zowel haar conservatieve roots terug te vinden
zou zijn, maar dat tegelijkertijd futuristisch zou aandoen. Sprinter werd gedeeltelijk opgenomen in
Bridport in Dorset, Engeland en gedeeltelijk ook in de Bristolse studio van Portishead’s
Adrian Utley.
Utley speelt zowel elektrisch gitaar als synthesizer op het
album. Bovendien had ze de beschikking over een ijzersterke ritmesectie,
gevormd door PJ Harvey’s Robert Ellis en Ian Olliver. Deze drie heren vormen
absoluut een meerwaarde op Sprinter.
Het is meer een rockalbum geworden dan het debuut.
De songs vormen een soort
verslag van zelfonderzoek. De songs zijn donkerder dat op het debuut. Ze
worstelt met thema’s als God, afkomst, vergeving en sterfelijkheid. Het
gebodene is zowel tekstueel als muzikaal erg indringend en zal geen enkele
luisteraar onberoerd laten.
Muzikaal kan het af en toe behoorlijk rauw zijn,
zoals opener Strange Hellos, waarin
de geest van Nirvana rondwaart. Maar soms ook lichter van toon, zoals A Proper Polish Welcome. De titelsong Sprinter is zelfs catchy. De eerste acht
nummers zijn stuk voor stuk indringend en indrukwekkend.
Toch vormt slotnummer The Exchange het hoogtepunt en is het de
sleutelsong op Sprinter. Ze
begeleidt zichzelf hier op bijzonder imponerende wijze alleen op akoestische
gitaar. De openingsregels maken direct veel duidelijk:
My mother lost her mother twice
Once in ’54, then later in life
The exchange was quick and quiet
The records sealed, the names made private
Her search began and ended with a judge
Her papers had been claimed in a freak basement flood
An entire family tree
An eternal privacy
Under water
Scott werd zelf geadopteerd, evenals haar adoptiemoeder. De slotsong
verklaart voor een groot gedeelte het zelfonderzoek. Sprinter
is een, zowel muzikaal als tekstueel, zeer indringend album.
Label: PARTISAN
RECORDS
Releasedatum: 15
mei 2015
Links: