Het schijnt een beetje een trend te worden de laatste jaren,
opnemen met slechts een microfoon en analoge apparatuur. Op de hoes van Melodium Rag zijn de twee
hoofdrolspelers afgebeeld achter een Melodium 42b microfoon, waarmee de titel
voor de helft verklaard is. In lang vervlogen dagen werd deze microfoon ook
gebruikt door legendes als Edith Piaf en Django Reinhardt. Intussen is Tim de
Graeve toe aan zijn vierde album, waarop hij alleen wordt bijgestaan door
Steven Troch op mondharmonica. Het spel van Troch is vooral functioneel en
dienend. Af en toe treedt hij wat meer op de voorgrond zoals in de titeltrack,
wat pure ragtime is. Veelal zijn de eigen geschreven nummers van Tim doordrenkt
door de deltablues. De enige cover is Death
Letter van Son House. In de liner notes van Kurt Overbergh, de artistiek
directeur van Ancienne Belgique is te lezen op welke manier hij Son House
ontdekte. Kurt leerde Death Letter
kennen in de versie van zijn favoriete muzikant Jack White. Deze had het
opgenomen op het tweede album van The White Stripes, getiteld De Stijl.
Inderdaad vernoemd naar de bekende stroming, waarvan Gerrit Rietveld een
belangrijke vertegenwoordiger was. Het was nog geen aanleiding voor Kurt om
zich verder te gaan verdiepen in Son House. Dat gebeurde pas later na een
bezoek aan het zuiden van de Verenigde Staten in augustus 2005 vlak voor de
tragedie veroorzaakt door orkaan Katrina. Hij was daar om dezelfde lucht te
gaan opsnuiven als van een blueslegende als Robert Johnson en het hout aan te
raken van Dockery Farms. Daar vlakbij vond hij in het gras een ansichtkaart met
daarop een tekening met de afbeelding van Son House en er boven de titel Death
Letter. Op de lp-versie zijn de uitvoerige liner notes terug te vinden op de
achterkant van de hoes. Dat roept bij mij nostalgische gevoelens op aan al die
oude jazz- en bluesplaten van weleer, die hier mee voorzien zijn. Voor Tim zelf
is Son House allang een van zijn favoriete blueshelden, vandaar zijn cover van Death Letter. Tim heeft getracht
dezelfde sfeer van die oude deltablues platen te creëren op deze nieuwe schijf
en hij is daar wonderwel in geslaagd. De meeste songs zijn zeer intens.
Hoogtepunt van de plaat is voor mij Hardcore
Blues, waarop hij zijn Martin 017 gitaar uit 1943 werkelijk geselt. Het
stond overigens al op zijn debuutalbum, evenals Happiest Man in Town. Ik kan niet wachten om dit nummer live te
horen en gelukkig kan dat binnenkort, want er volgt een uitgebreide release
tour door Nederland en België. Melodium
Rag is Tim’s meest intense en meest geslaagde album tot nu toe.
Theo Volk
Releasedatum: 3 februari 2017 Sing My Title
Website: http://www.tinylegstim.com/
Release tour:
06-02 RUISELEDE (BE) : Banana Peel Blues Club
08-02 BRUSSEL (BE) : Ancienne Belgique (Uitverkocht)
10-02 BREDA (NL) : MEZZ
15-02 IZEGEM (BE) : Cultuurhuis De Leest
18-02 HEUVELLAND (BE) : Dranouter Centrum
24-02 GRIMBERGEN (BE) : Club House CRV
04-03 NEERPELT (BE) : Dommelhof
11-03 NIEUWKAPELLE DIKSMUIDE (BE) : De Knocke
16-03 GELDERMALSEN : Betuwsblues
17-03 ZWOLLE (NL) : Statenzaal i.s.m. Hedon
18-03 HENGELO (NL) : Metropool
19-03 UTRECHT (NL) : De Molen i.s.m. Ekko
26-03 GISTEL (BE) : Cultureel Centrum Zomerloos
31-03 GENT (BE) : Trefpunt