Aan roken geef ik geen dubbeltje uit, maar toch had ik de
afgelopen maanden regelmatig ontwenningsverschijnselen na het voortreffelijke Caballero
Zonder Filter uit 2015. Een half jaar geleden vertelde Björn me, dat hij
voor De Cowboy, de Outlaw, de Sheriff en
de Hoer tekstueel zwaardere tabak zou gaan gebruiken. De afgelopen week heb
ik zowel tekstueel als muzikaal alles diep geïnhaleerd en ondanks dat ik wist dat
het een donker album zou worden, weet het repertoire me behoorlijk van mijn
stuk te brengen en moest ik zelfs een traantje wegpinken. Dat gebeurde bij Rust, over een meisje wier ouders haar
reeds op zeer jonge leeftijd waren ontvallen. Het inlevingsvermogen van Björn
is hier erg groot. Naast dat het een
donker album is, is het ook zijn meest persoonlijke tot nu toe. Regelmatig zit hij met zichzelf in de knoop
en maakt hij van zijn hart geen moordkuil. Dat maakt zijn teksten voor mij zo
aantrekkelijk. Soms maakt hij anderen verwijten, maar soms zoekt hij het ook
bij zichzelf, zoals in Wie de Schoen Past.
Hij wentelt hier zichzelf in zelfbeklag. Hij eindigt hier wel in berusting :
“Misschien is het da en moet ik gewoon nie zo janken. Misschien wel ja, ik weet
het ok nie. Ik ben moe. Welterusten.”. Muzikaal
gezien behoort dit nummer tot de meest fraaie, de cello van Mirthe de Jonge blijkt
duidelijk een verrijking. Ook Alex Akela schittert hier.
Veelal zijn het
ingetogen liedjes zoals De Kerkklok Slaat,
waarvan de melodie mij bekend in de oren klinkt. De titelsong is wat steviger,
blijft direct hangen en met een hoofdrol voor Ruud van den Boogaard. Favoriete
track is zondermeer het bluesnummer Jimbo,
over de betrekkelijkheid van het leven en dat we daarom volop van het leven
moeten genieten : “En blijven we het leven opvreten veurdat het ons opvreet.”. Er
wordt hier op een geweldige manier naar een climax toegewerkt, waarbij de
mondharmonica van Aart van der Wulp excelleert. Het behoort voor mij samen met
het vergelijkbare Kruispunt van zijn
debuutalbum en Zeven zonden van zijn
vorige tot mijn favoriete songs van hem.
Er wordt in stijl afgesloten met het redelijk klein gehouden Het Regent Hard. Ook de overige
muzikanten leveren essentiële bijdragen, waaronder Mathijs Leeuwis met subtiel
pedal steel- en dobrospel. Ook een dikke chapeau voor producer Gabriël Peeters,
die voor de vierde keer op rij een huzarenstukje aflevert. De Cowboy, de Outlaw, de Sheriff en de Hoer is in eigen beheer
uitgebracht en via zijn website te koop. De officiële cd-releaseshow op 23
maart is al uitverkocht, maar hij is gelukkig vaak genoeg te zien in de regio,
wilt U weten waar, klik dan op deze link. Björn is duidelijk weer gegroeid als tekstschrijver en
muzikaal valt er ook niks af te dingen op deze cd.
Theo Volk
Releasedatum: 23 maart 2017 Eigen beheer
Website: https://www.bjornvanderdoelen.com/