Son of the Velvet Rat - Dorado


Ken ik muziek uit Oostenrijk, laat staan goede, vroeg ik mijzelf af voorafgaande aan het schrijven van deze recensie. Verder dan de twee songfestivalwinnaars Conchita Wurst en Udo Jürgens en de enige echt interessante artiest Soap & Skin kwam ik niet. Vanaf nu kan ik daar Son of the Velvet Rat ook toe rekenen. Dorado is intussen het zesde album van deze groep rondom het centrale, Oostenrijkse duo en echtpaar Georg Altziebler en Heike Binder. In 2013 verruilden ze Oostenrijk voor Joshua Tree om daar hun inspiratie voor hun muziek op te doen. Georg heeft een behoorlijk schuurpapieren stem en zingt vaak op een wat droevige manier zijn liedjes. Daarnaast bespeelt hij een aantal instrumenten waaronder melodica. Dat instrument geeft regelmatig een aparte tintje aan de nummers. Het repertoire is van constant hoog niveau. Vooral de manier waarop de liedjes worden ingevuld is erg sterk. Daarin zal zeker producer Joe Henry een belangrijke rol gespeeld hebben, want zijn invloed is duidelijk hoorbaar. De eveneens kenmerkende stem van Victoria Williams is te horen in Blood Red Shoes. Overigens klinkt deze song mij erg bekend in de oren. Vermeldenswaard is het geweldige klarinet- en saxofoonspel van Kelly Corbin in Copper Hill. Misschien is de mooiste song het wat langere Sweet Angela, met een tekst geschreven vanuit een originele invalshoek. De samenwerking tussen de muzikanten liep gesmeerd, want in slechts enkele dagen werd het album opgenomen. Opvallend was het om de naam van Kirsty McGee tegen te komen, niet als muzikant, maar als maker van de fraaie hoesfoto, die ze in de buurt van Pioneertown maakte. Zij raakte bevriend met de leden van de groep tijdens haar verblijf vorig jaar in de woestijn. Ze deed daar inspiratie op voor haar duo Ocotillo. Dorado bevat liedjes die langzaam maar heel zeker onder de huid kruipen. Austria, twelve points.         
Theo Volk

Releasedatum: 17 februari 2017 Fluffy & Gravy Records