Ken ik muziek uit Oostenrijk, laat staan goede, vroeg ik
mijzelf af voorafgaande aan het schrijven van deze recensie. Verder dan de twee
songfestivalwinnaars Conchita Wurst en Udo Jürgens en de enige echt
interessante artiest Soap & Skin kwam ik niet. Vanaf nu kan ik daar Son of
the Velvet Rat ook toe rekenen. Dorado
is intussen het zesde album van deze groep rondom het centrale, Oostenrijkse duo
en echtpaar Georg Altziebler en Heike Binder. In 2013 verruilden ze Oostenrijk
voor Joshua Tree om daar hun inspiratie voor hun muziek op te doen. Georg heeft
een behoorlijk schuurpapieren stem en zingt vaak op een wat droevige manier
zijn liedjes. Daarnaast bespeelt hij een aantal instrumenten waaronder
melodica. Dat instrument geeft regelmatig een aparte tintje aan de nummers. Het
repertoire is van constant hoog niveau. Vooral de manier waarop de liedjes
worden ingevuld is erg sterk. Daarin zal zeker producer Joe Henry een
belangrijke rol gespeeld hebben, want zijn invloed is duidelijk hoorbaar. De
eveneens kenmerkende stem van Victoria Williams is te horen in Blood Red Shoes. Overigens klinkt deze
song mij erg bekend in de oren. Vermeldenswaard is het geweldige klarinet- en
saxofoonspel van Kelly Corbin in Copper
Hill. Misschien is de mooiste song het wat langere Sweet Angela, met een tekst geschreven vanuit een originele
invalshoek. De samenwerking tussen de muzikanten liep gesmeerd, want in slechts
enkele dagen werd het album opgenomen. Opvallend was het om de naam van Kirsty
McGee tegen te komen, niet als muzikant, maar als maker van de fraaie hoesfoto,
die ze in de buurt van Pioneertown maakte. Zij raakte bevriend met de leden van
de groep tijdens haar verblijf vorig jaar in de woestijn. Ze deed daar
inspiratie op voor haar duo Ocotillo. Dorado
bevat liedjes die langzaam maar heel zeker onder de huid kruipen. Austria,
twelve points.
Theo Volk
Releasedatum: 17 februari 2017 Fluffy & Gravy Records
Website: http://sonofthevelvetrat.com/