Dansmuziek vormt niet een bovenmatig groot bestanddeel van mijn albumcollectie. Dat genre bestaat bij mij vooral uit ska, reggae en muziek uit Latijns Amerika. Beduidend minder aanwezig is discomuziek. In de jaren negentig wist het Brownswood label mijn aandacht te trekken met artiesten als United Future Organization. De laatste groep uit de dance scene die ik in 2007 absoluut de moeite waard vond was het uit Frankrijk afkomstige Kira Neris met het uitstekende album Behind Closed Doors. Dat album vormde tijdens het laatste jaar dat ik nog werkte mijn belangrijkste bondgenoot op mijn lange, monotone treinreizen naar Amsterdam en terug naar Den Bosch. Bij het beluisteren van het geweldige uptemponummer Up had ik meteen een overduidelijke associatie met de muziek van Kira Neris. Het debuutalbum uit 2017 van de toen nog erg meisjesachtig ogende Sophia ontging volledig aan mijn aandacht. Het wist wel al de aandacht te trekken van de alternatieve website Pitchfork. Op dat album is net als op haar tweede album Monsters de zeer ervaren Mense Reents haar coproducer. Hij is bekend van andere Hamburgse acts als Egoexpress, Die Goldenen Zitronen en Die Vögel. Kennedy komt niet oorspronkelijk uit Hamburg, maar werd in 1989 geboren in Baltimore, Maryland, VS. Ze verhuisde in 2013 naar Hamburg om daar aan de filmschool te gaan studeren. Ze heeft een obsessie voor de films van John Cassavetes en jaren 70 horror zoals de film “Carrie”. Ze groeide op met de eclectische platencollectie van haar moeder, vooral met Whitney Houston, Simon & Garfunkel, Karen Dalton en The Velvet Underground. Maar begon ook te luisteren naar Antony & The Johnsons, Amy Winehouse, Nina Simone en Billie Holiday. Kennedy is een meer dan uitstekende zangeres. Haar voordracht is zelfverzekerd, soms tegen het theatrale aan. Haar muziek is naast soms theatraal, soms ook episch, dansbaar en grimmig. Je hoort invloeden uit de Krautrock, maar ook van alternatieve groepen als Panda Bear en Animal Collective. Overigens is haar zelfverzekerdheid langzaam gegroeid sinds haar late tienerjaren, getuige deze regels in Seventeen :
“Seventeen, I was afraid of everything
Pitched my voice up high and screamed
Someday I hope to find someone like me.”
Ook de tekst van het buitengewoon inventieve Loop lijkt me overigens een duidelijke verwijzing naar haar jeugd. Niet alleen produceerden Kennedy en Reents samen het album. Ze schreven ook de songs samen en speelde alle muziek in. Alleen op Chestnut Avenue speelt Stefan Rath drums. Het album werd opgenomen in de Hamburgse Art Blakey Studio. De hoesfoto werd vreemd genoeg genomen in een andere Hamburgse studio. Nummers als Up kruipen razendsnel onder de huid om niet meer los te laten. Monsters is een intrigerend, bij vlagen theatraal, maar bovenal verslavend, aan haar vader opgedragen album.
Theo Volk
Releasedatum : 7 mei 2021 City Slang/De Konkurrent
Website : https://www.sophiakennedy.com/