“Kennen wij elkaar?”, vroeg Jeroen me toen hij zijn nieuwe album Water bij mij thuis kwam afgeven. Amper. Ik sprak Jeroen ooit heel kort, in 2015, bij de album releaseshow van Caballero Zonder Filter van Björn van der Doelen. Dat album werd uitgegeven op het Bastaard Platen label, wat Jeroen toen bestierde met Mathijs Leeuwis. Een label dat de betere Nederlandstalige muziek op de kaart wilde zetten. In hetzelfde jaar als Caballero Zonder Filter verscheen op Bastaard Platen Jeroen’s uitstekende album Nooit Genoeg. In die tijd vertoefde Jeroen, eerst met zijn zeilbootje "Sephyr" en daarna met zijn motorboot "California", ook al veel in de Biesbosch. De kwaliteit van zijn teksten was toen al van hoog niveau. Vooral van de poëtische afsluiter De Hemel Huilt, waarin hij zijn bezorgdheid over de staat van onze planeet uitspreekt.
Een jaar of wat geleden zegde Jeroen de huur van zijn Tilburgse woning op en brengt sindsdien de meeste tijd alleen, vergezeld van zijn kat Muchacho, door op zijn samen met zijn vader opgeknapte boot “Armadillo”. Water werd in zijn eentje door Jeroen op zijn boot opgenomen. Ook nu weer maakt zich hij druk over hoe sommigen met onze natuur omgaan. Het reeds vrijgegeven Stront in Mijn Kop zingt hij vanuit de gedachtegang van een asociaal persoon. Eentje die al zijn afval doodgemoedereerd weg flikkert in de natuur en geen rekening houdt met geluidsoverlast. De overige zeven songs zijn wel vanuit Jeroen’s perspectief geschreven.
Het album opent echter met de sprankelende instrumentale compositie Morgenstond, dat begint met vogelgeluiden. Nog mooier en ingenieuzer is het ook instrumentale Avondgoud. Hierin worden vogelgeluiden op inventieve wijze echt onderdeel van de compositie. Op een volstrekt organische wijze vormen tekst en muziek een geheel. In de schitterende titelsong Water legt hij uit waarom hij zo graag op het water vertoeft.
Ontroerend is Je Stond Erbij, waarin hij beschrijft hoe een liefdesrelatie van hem als jong broekje op de klippen liep. Gelukkiger toont hij zich in het andere liefdesliedje op de plaat, Snoek. Geschreven voor zijn grote liefde, Judith Renkema (“Hoe langer ik je ken, hoe meer ik van je hou”).
Muzikaal gezien weet Jeroen genoeg te variëren en te verrassen. Het vele oefenen op zijn gitaren, met name de laatste jaren, heeft duidelijk zijn vruchten afgeworpen. Daarnaast onderhoudt hij zijn gitaarspel twee dagen in de week als gitaardocent bij cultureel centrum De Nobelaer, waar ik ooit zelf werkte van 1981 tot 1991.
Op Water speelt hij zowel akoestisch als elektrisch. Hij zweeft meestal tussen folk en blues en maakt daarnaast een uitstapje naar de rock ‘n’ roll in het vrolijke Het Lijkt Wel of Ik Droom, waarin hij zijn zegeningen telt. Een van mijn grote favorieten is trouwens afsluiter Wees Gerust, wat een oude traditional lijkt. Met als relativerende en geruststellende boodschap, wees gerust, er komt altijd weer een nieuwe dag. Het artwork is om door een ringetje te halen. Op de handig uitklapbare hoes staan de teksten vermeld, met op de achtergrond de voorsteven van zijn boot en een inham in de Biesbosch geprojecteerd.
Niet alleen als gitarist en liedjesschrijver is Jeroen duidelijk gegroeid. Ook komt zijn zang nu, vooral in de rustigere nummers, veel beter uit de verf. Water is voor mij een van de mooiste Nederlandstalige albums ooit gemaakt, prachtig verhalende teksten over het leven met de seizoenen. Het album, zowel op cd als vinyl verkrijgbaar, zal op 27 november officieel ten doop gehouden worden met een concert in het Biesbosch Museum, midden in de Biesbosch.
Theo Volk
Releasedatum : 27 november 2021 Eigen beheer
Website : https://www.jeroenkant.nl
Jeroen kant live :
30-10 GIESSEN : Club Pack 28
20-11 HOOFDPLAAT : Deuzonschole
27-11 WERKENDAM : Biesbosch MuseumEiland (Albumpresentatie)