The Slow Show is een Engelse groep die duidelijk in de lift
zit, zeker in Nederland. Ze hebben hier al een behoorlijk aantal fanatieke
fans. Een aantal van die fans zijn regelmatig te vinden op het populaire
muziekforum MusicMeter. De eerste tien vragen voor Frederik ’t Kindt komen van
een paar van die forumgebruikers, de overigen zijn van mijzelf. Fred maakt het
mij gemakkelijk door in het Nederlands te antwoorden, want hij is van Belgische
afkomst. 14 november zullen ze live te zien in een ongetwijfeld uitverkocht
Tivoli Vredenburg in Utrecht.
Wat is het verhaal
achter het liedje ‘Brother’?
Rob’s grootvader verloor zijn broer op jonge leeftijd.
Brother beschrijft het moment toen Rob dit feit vernam van zijn grootvader en
de emoties die daarmee gepaard gingen.
Wie is Rose, die
regelmatig genoemd wordt, en wat vindt Rose daar zelf eigenlijk van?
De naam Rose is verzonnen maar verwijst naar een jeugd
liefde. Het eerste lief waar je de rest
van je leven een zwak voor hebt en ook wel de latere partners een beetje mee
vergelijkt.
Is er een
religieuze/christelijke boodschap in jullie muziek (‘Dresden’, ‘God Only
Knows’, ‘Brother’)?
Neen. Misschien spiritueel maar niet religieus. Onze muziek
gaat vaak over problemen en gevoelens waar we geen verklaring voor vinden maar
de verklaring gaan we toch niet zoeken in religie.
‘Hopeless
Town’ was vorig jaar A-kant op de Single en ontbreekt nu op Dream Darling. Daar
is vast een goede rede voor, terwijl het er prima op had gekund. Er zijn zelfs
fans die ‘Hopeless Town’ beter vinden dan ‘Breaks Today’.
De twee songs vertegenwoordigen
eigenlijk een beetje de twee verschillende kanten van de slow show. Breaks
Today is wat overstated, alle registers open, zowel op emotioneel als
instrumentaal vlak. Hopeless Town is dan weer understated, terughoudend en
introvert.
Qua productie denken we dat Breaks
Today het album wat in balans brengt met de wat lichtere voorgangers Brawling
Tonight en Lullaby. Een song zoals Hopeless Town had het album misschien wat te
weemoedig gemaakt.
En ook op inhoudelijk vlak vonden we
dat Breaks Today meer paste bij de
algemene teneur van Dream Darling.
Hopeless Town is wel nog steeds één van
onze favorieten, live zal die wel nog af en toe te horen zijn.
Het
Koorwerk op Dream Darling klinkt nu nog meer als klassieke muziek. Door welke
componisten ben je beïnvloed?
De klassieke componisten die mij wellicht het meest beïnvloeden
kwamen uit de zogenaamde Russische school, ik denk dan aan Rachmaninov,
Shostakovich en Borodin. Maar ook het meer subtielere werk van Debussy en
Chopin hebben altijd een grote indruk op mij gemaakt.
Maar voor de Slow Show vind ik wellicht de meeste inspiratie bij
enkele film componisten. Ennio Morricone en Yann Tiersen liggen dan het meest
voor de hand maar ook een paar minder bekende componisten zoals Daniel
Pemberton (zijn soundtrack voor de recente Steve Jobs film vind ik uitzonderlijk),
Johan Johannsson en Max Richter.
In de Blog op de slowshow website staan privé omstandigheden benoemd, tijdens het maakproces. Overlijden en relatiebreuk. In hoeverre heeft dit Dream Darling beinvloed?
Heel erg. Het is een bewogen jaar geweest voor onze leden. Sommige
gebeurtenissen vonden plaats in de maanden voorafgaand op de opnames van Dream
Darling maar ook tijdens de opnames zelf waren er omstandigheden die alsnog een
invloed hebben gehad op de songs en de productie.
Het waren eigenlijk stuk voor stuk gebeurtenissen waarmee de
meesten onder ons vroeg of laat wel eens mee geconfronteerd worden, vooral dan
als dertigers en veertigers. Maar het was toch wel bijzonder veel in een erg
korte tijd. Het was intens!
The Slow
Show speelde in 2015 op grote hoogte bij PopUp 010 in Rotterdam. Het lijkt erop
dat de band sowieso in Nederland tot grote hoogte stijgt? Hoe ervaren jullie
die belangstelling uit een ander land? Hebben jullie een speciale band met
Nederland?
PopUp 010 was een belangrijk optreden voor ons. Maar ook op
Eurosonic en London Calling en vooral dan een uitverkocht concert in de
Stevenskerk in Nijmegen kort daarop kregen we snel de indruk dat de
Nederlanders ons wel mochten. We hadden snel het idee dat de Nederlanders heel
eerlijk zijn in hun opinies en dat ook graag verkondigen. Dat is uiteraard een
mes die aan twee kanten snijdt maar het bleek toch vooral positief te zijn en
dat is natuurlijk heel bemoedigend.
We vinden van onszelf dat we met onze muziek ook eerlijk zijn. We
proberen niet de laatste trends na te apen, we maken enkel muziek waar we ons
allemaal kunnen in vinden en op een manier die voor ons heel natuurlijk
aanvoelt. We zijn ook nooit actief op
zoek gegaan naar succes. We doen gewoon ons ding en doen niks bewust om meer luisteraars
te krijgen.
Misschien is het dat wel dat de Nederlanders op prijs stellen. Ik hoop
het.
We hebben een publiek nodig dat luistert en dat krijgen we in
Nederland; dat geeft ons veel motivatie en zin om vaak terug te komen.
Vrij snel
na White Water kwam de nieuwe plaat Dream Darling uit, hadden jullie al veel op
de plank liggen of zijn de meeste songs ontstaan tijdens de tour van White
Water?
Sommige ideeën ontstonden tijdens de White Water tour maar het
merendeel pas erna. Het album was bijna uitsluitend geschreven en opgenomen
tijdens de voor ons zeer intensieve eerste zes maanden van 2016. Er was een
overvloed aan inspiratie.
Op Dream Darling ( maar ook op White Water) staan weer prachtige songs die prima in films of series gebruikt zouden kunnen worden, zijn jullie al eens benaderd?
Een paar fragmenten zijn gebuikt in een aantal Amerikaanse en
Britse series in de achtergrond maar voorlopig ook niet meer dan dat. Het is
wel iets waar we zeker voor open staan en heel wat interesse in hebben dus
hopelijk komen er binnenkort iets uit de bus. Het liefst zouden we zelfs een
volledige soundtrack componeren. Dat zou een droom zijn.
Komt er in 2017 weer een clubtour door NL ?
We nemen in elk geval een pauze na deze tour maar er zijn
uiteraard al gesprekken met boekers over 2017. Voorlopig is er nog niks
concreet. Ik zou zeggen, watch this space.
Wat zijn
de plannen op kortere en langere termijn trouwens?
Dat is nog niet echt ter sprake gekomen, we zijn ons nog volop aan
het concentreren op onze tour in november. Het lijkt nog te vroeg om uit te
maken of we een derde album willen maken in het stramien van de White Water en/of
Dream Darling. We sluiten niet uit dat we in de toekomst iets volledig nieuws
willen uitproberen, ik denk dan bijvoorbeeld aan een aantal louter orkestrale nummers
of misschien iets met enkel een brass band. Of wie weet misschien wel het
tegenovergestelde, een volledig akoestisch album. Een beetje afwisseling lijkt
me wel een interessant vooruitzicht. Maar of we daar in 2017 al behoefte aan hebben
of pas later dat is nu nog moeilijk te voorspellen.
Wanneer is
voor jullie de muziekcarrière echt geslaagd?
Succes voor ons is een publiek stil maken, dat we songs kunnen
schrijven die de mensen aandachtig willen beluisteren en die iets voor hen
betekenen. De vele persoonlijke
berichten en verhalen die ons bereiken op sociale media geven ons vaak de
indruk dat onze muziek gewaardeerd wordt. Hopelijk krijgen we de middelen en gelegenheid
om dat te blijven doen in de toekomst. Dat zou onze carrières geslaagd maken.
Was de
werkwijze bij het opnemen van jullie tweede album anders?
Het is was in ieder geval veel sneller en intensiever dan bij
White Water. Rob en ik weten nu ook veel beter hoe we elkaar aanvullen, hoe we
elkaars sterke punten kunnen maximaliseren.
De locatie was ook anders. Deze keer hebben we veel tijd besteed in
een studio in een boerderij in the Lake District. De studio was eerder ‘basic’
voor opnames maar de omgeving was heel rustgevend en inspirerend en dat hielp
ons bij het schrijven (en tegen de stress).
Het
schrijven van liedjes is dat een moeizaam proces?
Dat varieert. Als er eens lange discussies en onenigheden zijn dan
is dat meestal over de invulling van de songs, minder over de songs zelf. We hebben
alvast gedurende de voorbije jaren geleerd om het niet persoonlijk op te nemen
als iemand ergens niet mee akkoord gaat. In de meeste gevallen gaan we heel
snel experimenteren met instrumentatie. Dan laten we het nummer wat liggen om
dan later beter te kunnen oordelen of de instrumentatie de song steunt of niet.
Soms nemen we het nummer dan terug naar het skelet. Dat was het geval bij
Lullaby en in mindere mate Brawling Tonight. Deze aanpak vergt tijd maar is wel
noodzakelijk.
Jij en Rob
hebben ongeveer dezelfde muzieksmaak, hoe zit dat eigenlijk met de overige
heren?
Joel komt uit de jazz scene. En dat kan je volgens mij ook wel
horen. Hij komt vaak met gitaar deuntjes voor de dag die voor mij minder
vanzelfsprekend zijn. Maar zijn klank vormt een heel belangrijk onderdeel van
onze sound.
James was als student vooral bezig met britpop en heeft een goed
oor voor catchy melodieën.
Huff’s achtergrond is heel breed. Als kind was hij actief als
drummer in een brass band en later ook in een paar ‘madchester’ bands. Na zijn
studenten jaren is hij zich dan vooral gaan verdiepen in verschillende jazz
stijlen, zoals New Orleans jazz.
De
regelmatige vergelijking met The National moet jullie onderhand de strot
uitkomen. Hoe zouden jullie je muziek omschrijven aan luisteraars, die er nog
niet bekend mee zijn?
Er zijn uiteraard een paar gelijkenissen met de National maar volgens
ons toch een pak minder dan sommige recensenten uitmaken. Het is toch vooral
onze naam die de vergelijkingen uitlokt. Achteraf gezien is onze naam keuze de
stomste beslissing die we ooit gemaakt hebben maar indertijd waren we niet echt
vertrouwd met The National (het was in 2010) en kenden zeker hun song Slow Show
niet.
Onze muziek omschrijven is altijd een moeilijke opdracht. Oprechte
filmische dreampop met een laagje Americana ?
Overigens
nog de complimenten voor Dream Darling, voor mij een van de mooiste albums van
dit jaar. Hebben jullie nog songs tijdens de opnames over gehouden voor een
volgende schijf?
Dankuwel.
Voor een volgende schijf zullen we opnieuw van nul beginnen en ons
laten beïnvloeden door de gebeurtenissen van het moment. De songs die het niet
gehaald hebben op Dream Darling zullen wellicht nooit heropgevist worden.