Interview: The Slow Show




The Slow Show is een Engelse groep die duidelijk in de lift zit, zeker in Nederland. Ze hebben hier al een behoorlijk aantal fanatieke fans. Een aantal van die fans zijn regelmatig te vinden op het populaire muziekforum MusicMeter. De eerste tien vragen voor Frederik ’t Kindt komen van een paar van die forumgebruikers, de overigen zijn van mijzelf. Fred maakt het mij gemakkelijk door in het Nederlands te antwoorden, want hij is van Belgische afkomst. 14 november zullen ze live te zien in een ongetwijfeld uitverkocht Tivoli Vredenburg in Utrecht.
Wat is het verhaal achter het liedje ‘Brother’?
Rob’s grootvader verloor zijn broer op jonge leeftijd. Brother beschrijft het moment toen Rob dit feit vernam van zijn grootvader en de emoties die daarmee gepaard gingen.
Wie is Rose, die regelmatig genoemd wordt, en wat vindt Rose daar zelf eigenlijk van?
De naam Rose is verzonnen maar verwijst naar een jeugd liefde.  Het eerste lief waar je de rest van je leven een zwak voor hebt en ook wel de latere partners een beetje mee vergelijkt.
Is er een religieuze/christelijke boodschap in jullie muziek (‘Dresden’, ‘God Only Knows’, ‘Brother’)?
Neen. Misschien spiritueel maar niet religieus. Onze muziek gaat vaak over problemen en gevoelens waar we geen verklaring voor vinden maar de verklaring gaan we toch niet zoeken in religie.
‘Hopeless Town’ was vorig jaar A-kant op de Single en ontbreekt nu op Dream Darling. Daar is vast een goede rede voor, terwijl het er prima op had gekund. Er zijn zelfs fans die ‘Hopeless Town’ beter vinden dan ‘Breaks Today’.
De twee songs vertegenwoordigen eigenlijk een beetje de twee verschillende kanten van de slow show. Breaks Today is wat overstated, alle registers open, zowel op emotioneel als instrumentaal vlak. Hopeless Town is dan weer understated, terughoudend en introvert.
Qua productie denken we dat Breaks Today het album wat in balans brengt met de wat lichtere voorgangers Brawling Tonight en Lullaby. Een song zoals Hopeless Town had het album misschien wat te weemoedig gemaakt.
En ook op inhoudelijk vlak vonden we dat Breaks Today  meer paste bij de algemene teneur van Dream Darling.
Hopeless Town is wel nog steeds één van onze favorieten, live zal die wel nog af en toe te horen zijn.
Het Koorwerk op Dream Darling klinkt nu nog meer als klassieke muziek. Door welke componisten ben je beïnvloed?
De klassieke componisten die mij wellicht het meest beïnvloeden kwamen uit de zogenaamde Russische school, ik denk dan aan Rachmaninov, Shostakovich en Borodin. Maar ook het meer subtielere werk van Debussy en Chopin hebben altijd een grote indruk op mij gemaakt.
Maar voor de Slow Show vind ik wellicht de meeste inspiratie bij enkele film componisten. Ennio Morricone en Yann Tiersen liggen dan het meest voor de hand maar ook een paar minder bekende componisten zoals Daniel Pemberton (zijn soundtrack voor de recente Steve Jobs film vind ik uitzonderlijk), Johan Johannsson en Max Richter.

In de Blog op de slowshow website staan privé omstandigheden benoemd, tijdens het maakproces. Overlijden en relatiebreuk. In hoeverre heeft dit Dream Darling beinvloed?
Heel erg. Het is een bewogen jaar geweest voor onze leden. Sommige gebeurtenissen vonden plaats in de maanden voorafgaand op de opnames van Dream Darling maar ook tijdens de opnames zelf waren er omstandigheden die alsnog een invloed hebben gehad op de songs en de productie.
Het waren eigenlijk stuk voor stuk gebeurtenissen waarmee de meesten onder ons vroeg of laat wel eens mee geconfronteerd worden, vooral dan als dertigers en veertigers. Maar het was toch wel bijzonder veel in een erg korte tijd. Het was intens!
The Slow Show speelde in 2015 op grote hoogte bij PopUp 010 in Rotterdam. Het lijkt erop dat de band sowieso in Nederland tot grote hoogte stijgt? Hoe ervaren jullie die belangstelling uit een ander land? Hebben jullie een speciale band met Nederland?
PopUp 010 was een belangrijk optreden voor ons. Maar ook op Eurosonic en London Calling en vooral dan een uitverkocht concert in de Stevenskerk in Nijmegen kort daarop kregen we snel de indruk dat de Nederlanders ons wel mochten. We hadden snel het idee dat de Nederlanders heel eerlijk zijn in hun opinies en dat ook graag verkondigen. Dat is uiteraard een mes die aan twee kanten snijdt maar het bleek toch vooral positief te zijn en dat is natuurlijk heel bemoedigend.
We vinden van onszelf dat we met onze muziek ook eerlijk zijn. We proberen niet de laatste trends na te apen, we maken enkel muziek waar we ons allemaal kunnen in vinden en op een manier die voor ons heel natuurlijk aanvoelt.  We zijn ook nooit actief op zoek gegaan naar succes. We doen gewoon ons ding en doen niks bewust om meer luisteraars te krijgen.
Misschien is het dat wel dat de Nederlanders op prijs stellen. Ik hoop het.
We hebben een publiek nodig dat luistert en dat krijgen we in Nederland; dat geeft ons veel motivatie en zin om vaak terug te komen.
Vrij snel na White Water kwam de nieuwe plaat Dream Darling uit, hadden jullie al veel op de plank liggen of zijn de meeste songs ontstaan tijdens de tour van White Water?
Sommige ideeën ontstonden tijdens de White Water tour maar het merendeel pas erna. Het album was bijna uitsluitend geschreven en opgenomen tijdens de voor ons zeer intensieve eerste zes maanden van 2016. Er was een overvloed aan inspiratie.

Op Dream Darling ( maar ook op White Water) staan weer prachtige songs die prima in films of series gebruikt zouden kunnen worden, zijn jullie al eens benaderd?
Een paar fragmenten zijn gebuikt in een aantal Amerikaanse en Britse series in de achtergrond maar voorlopig ook niet meer dan dat. Het is wel iets waar we zeker voor open staan en heel wat interesse in hebben dus hopelijk komen er binnenkort iets uit de bus. Het liefst zouden we zelfs een volledige soundtrack componeren. Dat zou een droom zijn.

Komt er in 2017 weer een clubtour door NL ?
We nemen in elk geval een pauze na deze tour maar er zijn uiteraard al gesprekken met boekers over 2017. Voorlopig is er nog niks concreet. Ik zou zeggen, watch this space.


Wat zijn de plannen op kortere en langere termijn trouwens?
Dat is nog niet echt ter sprake gekomen, we zijn ons nog volop aan het concentreren op onze tour in november. Het lijkt nog te vroeg om uit te maken of we een derde album willen maken in het stramien van de White Water en/of Dream Darling. We sluiten niet uit dat we in de toekomst iets volledig nieuws willen uitproberen, ik denk dan bijvoorbeeld aan een aantal louter orkestrale nummers of misschien iets met enkel een brass band. Of wie weet misschien wel het tegenovergestelde, een volledig akoestisch album. Een beetje afwisseling lijkt me wel een interessant vooruitzicht.  Maar of we daar in 2017 al behoefte aan hebben of pas later dat is nu nog moeilijk te voorspellen.
Wanneer is voor jullie de muziekcarrière echt geslaagd?
Succes voor ons is een publiek stil maken, dat we songs kunnen schrijven die de mensen aandachtig willen beluisteren en die iets voor hen betekenen.  De vele persoonlijke berichten en verhalen die ons bereiken op sociale media geven ons vaak de indruk dat onze muziek gewaardeerd wordt.  Hopelijk krijgen we de middelen en gelegenheid om dat te blijven doen in de toekomst. Dat zou onze carrières geslaagd maken.
Was de werkwijze bij het opnemen van jullie tweede album anders?
Het is was in ieder geval veel sneller en intensiever dan bij White Water. Rob en ik weten nu ook veel beter hoe we elkaar aanvullen, hoe we elkaars sterke punten kunnen maximaliseren.
De locatie was ook anders. Deze keer hebben we veel tijd besteed in een studio in een boerderij in the Lake District. De studio was eerder ‘basic’ voor opnames maar de omgeving was heel rustgevend en inspirerend en dat hielp ons bij het schrijven (en tegen de stress).
Het schrijven van liedjes is dat een moeizaam proces?
Dat varieert. Als er eens lange discussies en onenigheden zijn dan is dat meestal over de invulling van de songs, minder over de songs zelf. We hebben alvast gedurende de voorbije jaren geleerd om het niet persoonlijk op te nemen als iemand ergens niet mee akkoord gaat. In de meeste gevallen gaan we heel snel experimenteren met instrumentatie. Dan laten we het nummer wat liggen om dan later beter te kunnen oordelen of de instrumentatie de song steunt of niet. Soms nemen we het nummer dan terug naar het skelet. Dat was het geval bij Lullaby en in mindere mate Brawling Tonight. Deze aanpak vergt tijd maar is wel noodzakelijk.
Jij en Rob hebben ongeveer dezelfde muzieksmaak, hoe zit dat eigenlijk met de overige heren?
Joel komt uit de jazz scene. En dat kan je volgens mij ook wel horen. Hij komt vaak met gitaar deuntjes voor de dag die voor mij minder vanzelfsprekend zijn. Maar zijn klank vormt een heel belangrijk onderdeel van onze sound.
James was als student vooral bezig met britpop en heeft een goed oor voor catchy melodieën.
Huff’s achtergrond is heel breed. Als kind was hij actief als drummer in een brass band en later ook in een paar ‘madchester’ bands. Na zijn studenten jaren is hij zich dan vooral gaan verdiepen in verschillende jazz stijlen, zoals New Orleans jazz.
De regelmatige vergelijking met The National moet jullie onderhand de strot uitkomen. Hoe zouden jullie je muziek omschrijven aan luisteraars, die er nog niet bekend mee zijn?
Er zijn uiteraard een paar gelijkenissen met de National maar volgens ons toch een pak minder dan sommige recensenten uitmaken. Het is toch vooral onze naam die de vergelijkingen uitlokt. Achteraf gezien is onze naam keuze de stomste beslissing die we ooit gemaakt hebben maar indertijd waren we niet echt vertrouwd met The National (het was in 2010) en kenden zeker hun song Slow Show niet.
Onze muziek omschrijven is altijd een moeilijke opdracht. Oprechte filmische dreampop met een laagje Americana ?
Overigens nog de complimenten voor Dream Darling, voor mij een van de mooiste albums van dit jaar. Hebben jullie nog songs tijdens de opnames over gehouden voor een volgende schijf?
Dankuwel.
Voor een volgende schijf zullen we opnieuw van nul beginnen en ons laten beïnvloeden door de gebeurtenissen van het moment. De songs die het niet gehaald hebben op Dream Darling zullen wellicht nooit heropgevist worden.