Dit jaar tekende dit duo voor het vermaarde Rough
Tradelabel. De vraag rees direct bij mij of het gevolgen zou hebben voor hun
muziek. Het voorafgaande persbericht maakte naast verwijzingen naar folkrock
ook nog naar jaren zeventig AM Rock radiomuziek à la Fleetwood Mac en Neil
Young. Vooral de vergelijking met Fleetwood Mac deed mij voor het ergste
vrezen. Daarnaast zette het al vrijgegeven, vrolijke en catchy The Waning Crescent mij behoorlijk op
het verkeerde been. Gelukkig blijkt dit liedje net zo’n vreemde eend in de bijt
te zijn als de titelsong op Fire &
Fortune. Zo is opener Nine Times
Along duidelijk beïnvloed door de folkmuziek uit de vroege jaren zeventig.
Vertrouwd doet het klein gehouden Something
Familiar aan, een song zoals Josienne er al meer geschreven heeft. Een
liedje met een behoorlijk droevige tekst. Klassieke invloeden zijn te
horen in Sweet the Sorrow, vooral
door het gebruik van strijkers. Samen schreef het duo Dawn of the Dark, helaas maakt ze in het tweede gedeelte gebruik
van haar blokfluit, niet bepaald behorend tot mijn favoriete instrumenten.
Gelukkig blijft het beperkt tot deze ene keer. Voor het eerst coveren ze een
song van nog levende componisten. Die eer valt ten deel aan Gillian Welch en
Dave Rawlings. De keuze viel op Dark Turn
of Mind, misschien wel het mooiste liedje uit hun oeuvre. Het lijkt Josienne
op het lijf geschreven, mede door hun bijzonder fraaie arrangement ervan.
Natuurlijk ontbreekt er ook dit keer geen stokoude traditional. Van zo’n vier
eeuwen terug dateert Weep You No More Sad
Fountains van Engelsman of Ier John Dowland, daar zijn de geleerden het
niet over eens. Wederom voorzien van een arrangement waarin klassieke invloeden
doorklinken. De mooiste melodie is weggelegd voor The Light of His Lamp. Het krijgt een spannende vertolking en is
bovendien voorzien van fraaie achtergrondvocalen van Samantha Whates. Ivor
Gurney schreef veel van zijn gedichten tijdens de Eerste Wereldoorlog, een
ervan was Sleep. Hij had net als
Jackson C. Frank een buitengewoon dramatisch leven. Zijn Milk and Honey wordt op geniale wijze verweven met Tis Autumn van Henry Nemo. Opvallend is het
akoestische gitaarspel, maar de kers op de taart is de saxofoon van Josienne. Jackson
C. Frank speelde overigens een zeer belangrijke rol in de ontwikkeling van de
hedendaagse folkmuziek in Engeland. Overnight
sluit af met twee eigen composities, het titelnummer en Light of Day. De liedjes vormen samen de
eindeloze cyclus van dag en nacht. Het duo produceerde zelf het album. Dit keer
geen tekstboekje maar een uitklapbaar tekstvel, zodat je in een oogopslag alle
gegevens bij elkaar hebt. Overnight
bevestigt andermaal de buitengewone kwaliteiten van dit tweetal.
Theo Volk