Het is volgens mij somber gesteld met de populariteit van de
wereldmuziek, getuige het feit dat de Noorse supergroep ComboNations slechts
247 likes heeft op Facebook. In de jaren negentig konden artiesten als Nusrat
Fateh Ali Khan dankzij een label als Real World en een fantastisch album als Mustt
Mustt nog een grote populariteit opbouwen. ComboNations werd opgericht en wordt
geleid door Javid Afsari Rad (hakkebord). Hij verzamelde de beste
internationale muzikanten woonachtig in Oslo voor zijn septet. Percussionist
Diom de Kossa verraste begin dit jaar aangenaam met Wasso.
Grote bekendheid geniet de neef van Seckou Keita, de koraspeler Solo Cissokho.
Hij werkte in verleden met grootheden als Ali Farka Toure en Youssou N’dour. De
overige leden van het septet zijn mij minder bekend, maar overtuigen mij allen
met hun virtuoze spel. Wat Dunya zo boeiend maakt is dat deze muzikanten, met
wortels in India, Afrika en Iran nieuwe wegen bewandelen in hun muzikale reis,
die nu al zo’n zeventien jaar duurt. Nederland kent trouwens ook zo’n uniek
gezelschap, NO blues, die Arabicana maken. ComboNations verwerken Afrikaanse,
Arabische en Indiase invloeden toch een eigen, uniek geheel. Het jarenlang
samenwerken heeft duidelijk zijn vruchten afgeworpen, de musici voelen elkaar
blindelings aan. Vooral van het vioolspel van de enige dame in het gezelschap,
Harpreet Bansal, ben ik bijzonder gecharmeerd. De zes lange composities bestaan
uit twee traditionals en vier eigen composities. Ik deel trouwens de mening van
de recensent van Rootstime, Dani Heyvaert, dat Dunya hoge ogen kan gaan gooien
in de eindejaarslijstjes, mits men natuurlijk de moeite neemt om te gaan luisteren.
Theo Volk
Releasedatum: 22 september 2017 Heilo