Op zijn elfde werd Ed de Smul getroffen door het muziekvirus.
Gekluisterd aan bed kreeg hij van een vriend een gitaar cadeau om de tijd te
doden. Al spoedig kende hij zijn eerste akkoorden en ontdekte hij de muziek van
Bob Dylan, Lyle Lovett, John Hiatt, maar ook van Cat Stevens. Intussen is Ed
gepokt en gemazeld, een rasmuzikant, die zijn sporen in de blues ruimschoots
verdiend heeft. Vanaf 2010 heeft hij zijn eigen bluesband Ed and the Gators,
waarin ook bassist Stefan Boret van zijn nieuwe band speelt. De Ed de Smul Band
bestaat verder uit Tom de Poorter (gitaar, banjo en achtergrondzang), Kay van
de Casteele (drums) en dochterlief Silke (achtergrondzang). Dankzij haar kwam
ik Ed op het spoor, want zij bracht vorig jaar haar debuutalbum Strange uit, waarop Ed een
belangrijke rol speelde. Het was en is trouwens mijn favoriete album van vorig
jaar. De hoes van Hardworking Man is
goed gekozen. Ed staat afgebeeld met cowboyhoed op een veranda in Clarksdale,
Mississippi. Clarksdale, de bakermat van de blues. De geboorteplaats van Muddy
Waters, Johnny Lee Hooker, maar ook van soullegende Sam Cooke. De cowboyhoed
staat symbool voor de countryinvloeden, die te vinden zijn op het album.
Het
idee spookte namelijk al een hele tijd door zijn hoofd om een americana-cd te
maken. Met zijn huidige band heeft hij daadwerkelijk de goede klik om dat
te verwezenlijken. Hardworking Man is
voornamelijk een mix van songs met blues- en countryinvloeden. Het schrijven
van liedjes gaat Ed zeer gemakkelijk af. Liedjes over verloren en onbeantwoorde
liefdes, het op zoek zijn naar jezelf,
road songs, en liedjes over hoe volgens hem regelmatig tegen muzikanten aan
wordt gekeken. Ed heeft het vermogen om liedjes met ijzersterke refreinen te
schrijven. Het spelplezier is duidelijk terug te horen. Bovendien worden de
liedjes fraai ingekleurd, vooral door Tom de Poorter op gitaar. Luister eens
naar het zeer inventieve gitaarspel in afsluiter Number One, dat verfraaid wordt met originele gitaarloopjes. Ed
zelf is een uitstekend zanger, die daarnaast regelmatig met ziel en zalig op
zijn mondharmonica blaast, daarbij ondersteund door een opstuwende ritmesectie.
Naast blues en country worden we getrakteerd op southern rock. In Guilty as Charged wordt The Allman
Brothers Band naar de kroon gestoken. Still
on my Mind zou ook geschreven kunnen zijn door John Hiatt. Mijn favoriete
track is Number One, maar ik kan me
voorstellen, dat ieder ander nummer tot favoriet gekozen kan worden. Het is een
album, waar je heel gemakkelijk naar teruggrijpt, vanwege het relaxte karakter
en het ijzersterke songmateriaal. Hardworking
Man is te koop via de website van Ed, de cd releaseshow zal vrijdag 29
september plaatsvinden in Stat68 in Aalter.
Theo Volk
Website : http://www.eddesmul.be/