Op dit moment verlekkert zich menig progrock liefhebber aan
de nieuwe muzikale kluif van Steven Wilson, To
the Bone. Zondermeer een fraai album, maar toch voel ik me meer
aangetrokken tot Clock Unwound het
tweede album van de Noorse groep Gentle Knife. Waarschijnlijk komt dit doordat
dit elfkoppige gezelschap zich laat inspireren door de progressieve rock uit
het begin van de jaren zeventig. Muziek waarmee ik toen zelf opgroeide, vooral met
groepen als King Crimson, Gentle Giant en Genesis. De groepsnaam lijkt me dan
ook een samenvoeging van de groepsnaam Gentle Giant en het nummer The Knife van
Genesis. Overigens doet men op hun website geheimzinnig over de oorsprong van
de groepsnaam. Zo begon de ontstaansgeschiedenis van Gentle Knife in feite al
in 1989 toen Charlotte Valstad Nielsen en Eivind Lorentzen elkaar
ontmoetten op de Universiteit Oslo, waar ze samen musicologie studeerden.
Zanger Brian M. Talgo, daarnaast schilder en auteur, luistert al zo’n vijfentwintig
naar King Crimson als hij schildert. Niet zo vreemd dat hij verantwoordelijk
is voor de mellotronbijdrages. De mellotron was, net als de dwarsfluit,
prominent aanwezig op de eerste albums van King Crimson. Van een jongere
generatie is Pål Bjørseth, die in 2008 afstudeerde in de muziek. Toch vormt dit
bonte gezelschap een zeer homogeen collectief op Clock Unwound, dat als hoofdthema heeft, de meedogenloze voortgang
van de tijd. Het album opent nog ingetogen met piano en trompet, maar dan volgen
vijf lange, meeslepende composities vol tempo- en stemmingswisselingen. Je
wordt al zeer snel meegezogen. Soms voegt men op vernuftige wijze
geïmproviseerde jazzy en latin elementen toe aan de epische muziek. Clock Unwound is een absolute aanrader
in het genre en bovendien het zoveelste bewijs, dat Noorwegen niet te
onderschatten valt op het gebied van muziek.
Theo Volk
Releasedatum: 8 september 2017 Bajkal Records
Website: http://www.gentleknife.com/