“Humanizing the voices of our times. The result is a collection of songs arranged for a rock combo (electric guitar, piano, bass and drums) with deep grooves, angular guitar riffs and piercing harmonies accompanying Blake’s signature prose.”. Dat staat er treffend te lezen op zijn website in een zojuist vrijgegeven persbericht over zijn nieuwe album Censor the Silence. Het vormt het sluitstuk van een imposant drieluik, dat verder bestaat uit soloalbum Alone on the World Stage en het orkestrale Fear Not. Deze keer koos Cameron voor de optie om songs te schrijven voor een rock combo. Dat dekt overigens niet de hele lading want er zijn ook invloeden uit andere genres te horen. Op het beginscherm van zijn website staat Cameron als een soort hedendaagse Jacques Brel afgebeeld. Net als de wereldberoemde Waal uiteraard in een net pak en met dezelfde passie zijn muziek brengend. Op zijn voorgaande albums spreekt uit zijn teksten, dat hij vooral een geëngageerd man is. Een titel als Chemical War Child spreekt natuurlijk voor zich. Maar ook in het ingetogen, van schitterend repeterend pianospel voorziene Six Minutes Twenty Seconds wordt een schokkend onderwerp aangesneden. Cameron schreef het na het zien van een speech van de Amerikaanse activiste Emma González. Zij maakte in februari 2018 de schietpartij mee op de Stoneman Douglas High School in Parkland. Hierbij werden 17 medeleerlingen doodgeschoten en ook nog eens 17 zwaar gewond. Daarop richtte ze samen met anderen de actiegroep Never Again MSD op, die pleit voor wapenbeheersing. Inspiratie voor het duet met Patty PerShayla in How Dare You vond hij in de speech die Greta Thundberg hield voor de Verenigde Naties. Het begin van de song associeerde ik overigens meteen het album Red van King Crimson. Indringend is Only Goya, het heeft betrekking op de beroemde Spaanse schilder Francisco Goya. De tekst is gebaseerd op drie schilderijen van hem, “Dutchess of Alba “(1797), “Yard with Lunatics”(1794) en “Saturn Devouring His Son” (1823). Soms blijft Cameron dichter bij huis, het bijzonder fraaie Honey Step out of the Rain, is een liefdesliedje voor zijn vrouw. Bijna alle liedjes schreef hij trouwens in enkele dagen in een Trappistenklooster in Kentucky, de abdij van Gethsemani (bekend geworden doordat de denker/schrijver Thomas Merton er geleefd heeft). Bijzonder soulvol klinken Henny Penny en Pale Cloud Covering, niet in de laatste plaats door de inbreng van Debra Perry en haar Majestic Praise. Heel relaxt klinkt Balloon Man, het meest luchtige nummer van het album, met fijn, Django Reinhardt achtig gitaarspel. Kabuki Theatre stond al op Alone on the World Stage. Hij herbewerkte het voor de band, bovendien vond hij het vanwege de tekst weer actueel. Het album werd in drie sessies met de band opgenomen om vervolgens tijdens de vierde sessie de overdubs op te nemen. Getracht werd om de warmte die veel zestiger jaren albums kenmerken ook op Censor the Silence te verwezenlijken. Om het album kernachtig te omschrijven; geëngageerd, passioneel, avontuurlijk en energiek. Cameron maakte het album in een periode dat hij met persoonlijk verlies te maken kreeg. Het schrijven van de liedjes hielpen bij de verwerking ervan, bovendien levert het als mooie bijkomstigheid zijn meest gedurfde, maar ook het fraaiste album uit zijn oeuvre op. Voorlopig is het album alleen digitaal verkrijgbaar, maar naar het laat aanzien zal gelukkig een fysieke release niet lang op zich laten wachten.
Theo Volk
Releasedatum : 30 oktober 2020 Eigen beheer
Website : https://www.cameronblakemusic.com/