Het is heel fijn mensen te kennen die praktisch dezelfde muzieksmaak
hebben. Tips van Jos neem ik dus altijd serieus. Hij wees me onlangs op Alone On The World Stage van Cameron
Blake, een voor mij totaal onbekende singer songwriter, sinds enkele jaren
woonachtig in Grand Rapids, Michigan.
Zijn carrière begon echter in 2009 in Baltimore, Maryland, waar
overigens de onlangs debuterende Robert
Chaney oorspronkelijk ook vandaan komt. Naast een live album bracht hij
eerder drie studio albums uit. Alles in eigen beheer. De nieuwe plaat wordt
volgens mij terecht gezien als een mijlpaal.
De inspiratie voor het nieuwe
project vond hij in de muziek van Nick Drake, het werk van de Deense filmmaker
Carl Dryer en in de biografie over de Japanse Butoh danser Kazuo Ohno.
Laatstgenoemde staat overigens afgebeeld op de hoes van The Crying Light van Antony and the Johnsons, een van de favoriete
groepen van Cameron. Hij putte hieruit ook de moed om er een solo album van te
maken.
Alleen zang en zichzelf begeleidend op gitaar en in twee nummers op
piano. Het eerste wat bij beluistering opvalt, is de buitengewoon aangename
stem van Blake en geweldige manier waarop hij deze gebruikt. Hij is beïnvloed
door de grote performers uit de jaren 60 en 70 zoals Leonard Cohen, Neil Young,
Bob Dylan en Tom Waits.
Zijn teksten zijn buitengewoon mooi. Zo opent de cd met
het indrukwekkende Rise and Shine,
wat hij in een schrijfsessie voltooide. Het handelt over het
Palestijns-Israleïsche conflict. Er zitten Bijbelse verwijzingen in de tekst. In
Baltimore woonde hij in de buurt van haven en hoorde hij vaak ’s avonds de
brandweerauto’s met loeiende sirenes voorbijkomen. Fireman Snowman handelt daarover.
In 2006 werd in North Dakota een
nieuwe voorraad olie gevonden, hetgeen een hoop nieuwe banen opleverde. Maar
vooruitgang heeft ook een keerzijde, zoals de tekst van North Dakota Oil leert. Het buitengewoon fraaie The Fisherman was een grote bevalling om
te schrijven. Een paar jaar terug bezocht Cameron samen met zijn vrouw Londen.
Naar aanleiding van een ritje op een dubbeldekker bus schreef hij Piccadilly Circus. Het gitaarspel
herinnert me hier aan dat van Nick Drake.
In Detroit wordt de financiële teloorgang en de daarmee gepaard gaande
wanhoop beschreven. Een van mijn grote favorieten is Home Movie. Hij begeleidt zichzelf op een gammele piano van 75
dollar, zo eentje als Ed Askew gebruikte op For The World. Het was het eerste
nummer wat hij schreef voor Alone On The
World Stage. Een conversatie met een goede vriend leverde Wild Blue Garden op.
Ultrasound is opgedragen aan zijn
dochtertje Genevieve Elizabeth. Het opnemen van Welfare Street nam veel tijd in beslag. Uiteindelijk op de laatste opnamedag
lukte het eindelijk om het goed vast te leggen. In Kabuki Theatre keert de piano op indrukwekkende wijze terug.
Slotlied Fragile Glory is het enige
liedje wat ’s morgens is geschreven. Het heeft een duidelijk andere sfeer dan
de rest van de songs. De productie, mix en het opnemen werd voortreffelijk
verzorgd door Peter Fox.
Ondanks de sobere invulling van de songs maakt Alone On The World Stage veel indruk.
Sterker nog, het behoort voor mij tot het mooiste wat 2015 tot nu toe te bieden
heeft.
Releasedatum: 16 maart 2015 Eigen beheer
Websites: http://www.cameronblakemusic.com/
en http://cameronblake.bandcamp.com/album/alone-on-the-world-stage