Roselit Bone - Crisis Actor



Twee jaar geleden werd ik getipt om Blister Steel van Roselit Bone te beluisteren. Ik werd getrakteerd op een heerlijke mix van Tex-Mex, rockabilly, post-punk, surfmuziek tot aan de spaghettiwesterns van Ennio Morricone. Een country album buiten de gebaande paden, die ook af en toe lekker schuurde. Spil van de groep, Joshua Charles McCaslin, die ik toen een uniek heerschap uit Zuid-Californië noemde. Die omschrijving klopt nog gedeeltelijk, uniek is nog steeds van toepassing, maar heerschap niet meer. McCaslin gaat tegenwoordig door het leven als Charlotte. Gevraagd hoe ze het album zou willen omschrijven, is het antwoord kernachtig “fucked”. En iets uitgebreider als “We wanted to paint a picture of a world that is truly “fucked,” lacing vignettes of systemic violence, sexual confusion, and class warfare with a wry, suicidal humor straight from the gut of America.”. Charlotte werd muzikaal gevormd door Los Angeles punkbands als X en The Cramps, een band die in Nederland een trouwe fanbase had. De spannende elementen van dat genre hoor je geregeld op hun nieuwe album Crisis Actor. Op spitsvondige wijze worden die elementen met andere genres verweven. De twaalfkoppige band is teruggebracht tot een achttal, maar hun liveshow is nog steeds “infectious and powerful, that falls somewhere between a demented Roy Orbison and an angelic Gun Club.” zoals die onlangs nog werd omschreven. Hun muziek kernachtig omschrijven is moeilijk, maar als ik het zou moeten doen, zou het opwindend en tegendraads zijn. Charlotte vind Crisis Actor het mooiste album van de drie geworden, wat ik volledig kan beamen. Het wordt hoog tijd dat ze eens naar Nederland zouden komen, bijvoorbeeld naar TakeRoot. 

Theo Volk

Releasedatum: 19 juli 2019 Get Loud Recordings

Website: http://www.roselitbone.com/