Volgens mij is er niet iets serieus mis met mij, echter tegelijkertijd dien ik te bekennen dat ik (nog) geen solo-cd’s van Eliza Carthy in de kast heb/had staan. Het is er eigenlijk nooit van gekomen, ondanks de gigantische voorraad aan muziek die ze heeft gemaakt. Wel vind ik muziek van haar beide ouders terug in mijn verzameling, echter zij zelf ontbreekt. Hetzelfde geldt overigens voor de muziek van Jon Boden, ook niet de minste! Traditionele of eigentijdse Folk daar ben ik geenszins vies van, maar ik doseer mijn inname. Folk met mate. Folkmuziek moet vooral te verteren blijven, en wanneer je zo beschouwd mag je mijn interesse voor Folk gerust als oppervlakkig bestempelen. In aanloop naar de Kerst lag Glad Christmas Comes zomaar in de spreekwoordelijke brievenbus. Het blijkt album die stijf staat van kerstmuziek, zowel klassiekers als minder bekende nummers. De samenzang die zich laat aanhoren op deze traditioneel getinte plaat is niets anders dan fenomenaal te noemen. Serieus mensen, deze gematigde “innemer”, werd faliekant van zijn sokken geblazen door de onverhulde schoonheid die naar voren komt op deze werkelijk zinderende kerstplaat. Zinderend en ingetogen tegelijk.
Kosten nog moeite werd gespaard om van Glad Christmas Comes een schitterende plaat te maken. In zeker zin jammer dat de muziek zich beperkt tot kerstmuziek alleen, maar wellicht ligt daar een excuus om het repertoire van beide artiesten andermaal te gaan beluisteren. Het meest aansprekende van dit album is wellicht drieledig. Ten eerste; de samenzang tussen de verschillende stemmen, want behalve Jon en Eliza hoor je ook Emily Portman en Tim van Eyken. Wat een uitgebalanceerde samenzang. Ten tweede, de traditionele instrumenten zetten een genadeloos mooi kerstsfeertje weer. De viool is royaal aanwezig, terwijl tegelijkertijd ook de blaasinstrumenten hun rol binnen het geheel opeisen. Ten derde; het repertoire. Traditionele teksten die teruggaan tot circa 1700, terwijl je daarnaast in de vorm van Fairytale of New York een aandeel vindt van Jem Finer, en de onlangs overleden Shane MacGowan. Zonder overdrijven een album dat ten zeerste aanbeveel. Alles klopt in de treffende productie van Andy Bell. Ik ben zo langzamerhand wel toen aan een betekenisvolle kerst, en tijdens die dagen zal ik zeker tijd inruimen voor dit album van Eliza Carthy & Jon Boden.