Huiskamerconcert Ed Struijlaart 27 januari 2019



Hoe kun je een regenachtige en herfstachtige aandoende zondagmiddag beter besteden dan met het bezoeken van een huiskamerconcert?! Aangezien ik al heel lang geen radio meer luister was Ed Struijlaart volkomen onbekend voor mij. Ed blijkt in de loop der jaren een redelijke bekendheid dankzij die radio opgebouwd te hebben. Zo was hij onder andere te gast bij Edwin Evers en Giel Beelen. Herfst vorig jaar ging hij voor het eerst uitermate succesvol het theater in met een show getiteld “Gitaarmannen, van Clapton tot Sheeran”. Beiden zijn voor hem grote helden, maar ook Robert Johnson is een grote inspiratiebron. Zo speelde hij tot mijn grote vreugde met verve na de pauze het bekende Cross Road Blues. Johnson had overigens de twijfelachtige eer om de eerste bekende muzikant te worden van de club van zevenentwintig. Na de pauze kreeg het aanwezige publiek een indruk wat men kan verwachten tijdens zijn theatershow, die in het najaar vanwege het grote succes zal worden geprolongeerd. Hij bracht bijvoorbeeld de klassiekers Layla van Derek and the Dominos en Tears in Heaven van Eric Clapton, geschreven na het tragische verlies van zijn zoontje. Voor de pauze speelde Ed eigen repertoire, waaronder twee liedjes in het Nederlands De Tijd Dat Alles Kon en Mocht en Als Ik Minder Wil. Als groot voorstander van zingen in je moerstaal kon ik dit erg waarderen. Beide liedjes schreef hij samen met de bassist van Bløf, Peter Slager. Een van de liedjes die mij meteen bijbleef was Anything, wat op Eds debuutalbum Head, Heart and Hands uit 2012 stond, maar ook op de EP For Your Ears Only. Op deze EP is Ed alleen met zijn akoestische gitaar te horen. Alle liedjes werden met de nodige grappige Haagse humor op een ervaren manier door de sympathieke Ed aan elkaar gepraat. Wat voor mij een huiskamerconcert ook zo aantrekkelijk maakt is de gemoedelijke sfeer waarin deze plaatsvinden, mede dankzij de grote gastvrijheid van Margot en John.
Theo Volk