De pas twintigjarige singer-songwriter Rosie Carney komt oorspronkelijk
uit Hampshire, Zuidoost-Engeland. Tegenwoordig is ze echter woonachtig in
Downings, gelegen in het zeer afgelegen, uiterst noordelijk puntje van Ierland.
Ondanks haar jonge leven is ze al een kleine tien jaar actief als muzikant en
componist. Op haar vijftiende ging ze reeds van school om in New York en Los
Angeles haar carrière verder vorm te geven. Haar singles bleven niet
onopgemerkt en leverde haar een platencontract bij een groot label op. Muziek
is een belangrijk onderdeel van haar leven, heeft zelfs een therapeutische
werking op haar. Rosie heeft de nodige obstakels te verwerken gehad in haar nog
jonge leven, ze had last van depressies en eetstoornissen. Bovendien trekt haar
dementerende oma een grote wissel op het leven van haar moeder (mantelzorger)
en haar. Nog steeds oogt Rosie als een breekbaar en kwetsbaar meisje, wat ook
tot uiting komt in haar bijzonder fraaie ingetogen liedjes. Bare is niet alleen het gelijknamige
titelnummer van haar debuutalbum Bare,
maar dekt ook behoorlijk de tekstuele lading. Ze durft zich in die teksten bijzonder
kwetsbaar op te stellen en die teksten zijn een stuk meer volwassen als je dat van
een twintigjarige zou mogen verwachten. Eigenlijk ken ik maar twee zangeressen
die tekstueel een gelijkaardig volwassen debuut afleverden, Laura Nyro en Kate
Bush. Sommige nummers blijken trouwens al een aantal jaren oud te zijn, zoals Humans. In de loop der jaren heeft ze
ook al de nodige podiumervaring opgedaan, ze speelde al eens voor een
uitverkochte National Concert Hall en een paar maanden terug in De Roode
Bioscoop in Amsterdam. Al die opgedane podiumervaring hoor je terug op haar
door Orri McBrearty en haarzelf geproduceerde debuut. Bare bevat breekbare liedjes die volgens mij weinig luisteraars
onberoerd zullen laten.
Theo Volk
Releasedatum: 25 januari 2019 Akira Records