Pony van Orville
Peck lag een tijd onderaan de stapel van te recenseren albums, omdat ik niks heb
met artiesten die gebruikmaken van gimmicks. Uiteindelijk won toch mijn
nieuwsgierigheid en gelukkig maar blijkt nu. Orville Peck is niet zijn echte
naam, het gaat hier om Daniel Pitout geboren in Zuid-Afrika, maar nu woonachtig
in Toronto. Zijn muzikale wortels liggen in de punk en rock. Hij is vooral
bekend als drummer van de noise-punkband Nu Sensae en de alternatieve rockband Eating
Out. Verder werkte hij met de bands Shannon & the Clams, Groovy Temple en
Terror Bird. Daarnaast is hij een van de oprichters van de AIDS Music Day
Project, waarmee men door middel van muziek en kunst het publiek bewust wil
maken voor de gevaren van HIV en AIDS. In 2017 begon hij country muziek te
maken onder de naam Oliver & Friends. Tot zijn belangrijke muzikale
invloeden rekent Peck onder andere Merle Haggard, Willie Nelson, Loretta Lynn
en Dolly Parton. Het gevarieerde repertoire op Pony kan grotendeels tot de alternatieve country gerekend worden. Als
je Peck hoort zingen vraag je je meteen af waarom hij niet eerder in dit genre
is gaan zingen. In opener Dead of Night
hoor je duidelijk de invloed van Roy Orbison in de zang. De video van dit
liedje is overigens duidelijk geïnspireerd door David Lynch. In Turn to Hate probeert hij Lloyd Cole naar
de kroon te steken. En zo lijkt Buffalo
Run op een nooit eerder uitgebrachte track van Joy Division. Maar af en toe
waan je je net zo goed in een nachtclub in de jaren vijftig. Hij zingt vooral over
mensen aan de zelfkant van de maatschappij en hun liefdesperikelen. Peck
schreef op twee na alle liedjes zelf, Kansas
en Winds Change schreef hij samen met
Duncan Hay Jennings. Met Pony bewijst
Peck dat hij een grote aanwinst is voor het alternatieve countryrock genre.
Theo VolkReleasedatum: 22 maart 2019 Sub Pop / De Konkurrent