Mijn interesse in Nederlandstalige muziek,
of dialect, was enigszins ingezakt. Een paar jaar geleden was die er terdege
dankzij artiesten als Mathijs Leeuwis, Björn van der Doelen en Edwin Jongedijk,
maar uiteindelijk verdampte die belangstelling. Niet dat er geen talent is op
Nederlandse bodem, allerminst. Een avondje bij club Dauphine in Amsterdam heeft
mijn ogen onlangs opnieuw geopend door de presentatie van een keur aan de meest
uiteenlopende artiesten, waarbij ik, wat kwaliteit betreft, werd weggeblazen.
Geen, voor mij, bekende namen, maar indrukwekkend was zonder twijfel het
aanbod. Het resulteerde in een uitermate geslaagde, en tot in de puntjes verzorgde,
avond. Wellicht zelfs een hernieuwde kennismaking met simpelweg een avondje
uit. Niet samengepakt bijeen in een krappe zaal met uitsluitend goedkoop bier,
maar locatie waar de bezoeker verwend werd. De muziek van Rosa Spruit kwam via
via tot mij, en na een eerste aftasting, waarbij ik aanvankelijk neigde tot
afkeuring, begonnen haar uitvoeringen en de heldere intonatie van haar zang
alsmaar beter vat op mij te krijgen. IK moest even schakelen van mijn
gebruikelijke voorkeur, naar Rosa’s muziek. Ze heeft terdege iets sprankelends,
wat haar bijzonder maakt. Ook herkenbaar was het thema wat Rosa inspireerde tot
het maken van deze plaat. Het spreekt mij, als Groninger ooit, enorm aan.
Persoonlijk voel ik mij meer op mijn gemak op het platteland, maar vijf jaar te
hebben gewoond in Amsterdam (40 jaar geleden) heeft mijn perspectief omtrent
een stad aanzienlijk verruimd. Ik werk in Amsterdam, met een uitzicht over de
Amstel die zijn weerga niet kent. Ik ben graag te gast in een stad, om daarna
te genieten van de rust in mijn zelfgekozen enclave omringd door groen, nabij
het IJsselmeer.
Het album opent met een zelfgeschreven titelnummer. Het is Rosa die hiermee haar relatie verklaart tussen Stad en Platteland. Een thema die met zekere regelmaat terugkeert op dit album. De tekst van Als je Ooit van Gerard Maasakkers (en muziek JW Roy) komt in de uitvoering van Rosa uitstekend tot zijn recht. Ik zou bijna vergeten zijn dat ik de Engelstalige versie van dit nummer in de kast heb staan. Een nummer van wereldformaat! Het verscheen oorspronkelijk op JW Roy’s album Deeper Shades onder de titel Broken Wings, met Rosa’s vader, Kees, op basgitaar. In deze nieuwe versie wordt Rosa bijgestaan door Gabriël Peeters op gitaar, bas, percussie en piano. Een mooi gekozen repertoire op deze plaat waar naast Rosa een hoofdrol is weggelegd voor Gabriël Peeters. Ook Mirthe de Jonge’s cello getuigt van een enorme toegevoegde waarde. Bij nader inzien was de sprong van Americana naar dit album allerminst groot. Zelfs het gemakkelijk in het gehoor liggende Stront In Mijn Kop gaat na meerdere luisterbeurten niet tegenstaan. Het meer ingetogen uitgevoerde werk spreekt mijn meer aan. Zo ook het naar het Nederlands vertaalde nummer van Suzanne Vega, In Deze Stad, spreekt mijn enorm aan. Mooi is daarbij bovendien de interactie tussen uitsluitend gitaar en cello. Toch de oorspronkelijk versie er weer eens bij gaan zoeken! Voor Rosa Spruit is dit weliswaar een debuut, maar het geheel is voor mij niets anders dan een staalkaart aan fijnzinnig gekozen, en uitgevoerde nummers. Ik vermoed dat het Nederlandstalige repertoire in één klap weer terug is op mijn draaitafel. Aan de voordracht en zang van Rosa zal het niet liggen. Ze overtuigt zelfs bij een nummer als Bij Allebei waar iets meer capaciteit gevraagd wordt van haar stem. Het nummer Duutse Grens vind ik iets minder, maar past prima binnen het thema van dit album. Wanneer het nummer opent krijg ik bovendien associaties naar Lou Reed’s Dirty Boulevard, maar dat terzijde. Tussen Stad en Platteland is niet anders dan een geweldige binnenkomer en kennismaking met een nieuw artiest.
Rein van den Berg
Releasedatum : 23 juni 2023 MonkeyMan Records
Website : https://www.facebook.com/rosaspruitmusic/?locale=nl_NL