Sinds eind jaren negentig maakt deze Engelse
singer-songwriter al albums, die vooral in Engeland worden omarmd. Sterker nog,
tot nu toe is zij in Nederland praktisch onbekend. Dat is jammer want ze maakt prachtige
inventieve folk en bezit een mooie stem, waarmee ze fluisterzacht zingt.
De
veelgemaakte vergelijking met Nick Drake ligt dus erg voor de hand. Overigens
heeft ze in haar begintijd liedjes van Nick Drake op haar repertoire gehad. Tot
haar belangrijkste invloeden kunnen Nick Cave, The Velvet Underground, Leonard
Cohen, Van Morrison, Tim Buckley, Bob Dylan en Nina Simone gerekend worden.
Door de Engelse critici werd ze al juiste waarde geschat, want voor Little Black Numbers werd ze ooit
genomineerd voor de Mercury Prize. Met Hypoxia
is ze intussen toe aan haar tiende album, het album Two, wat ze maakte met Neil Maccoll, meegerekend.
De instrumentatie
is een stuk soberder gehouden dan op voorganger Crown Electric. Verdwenen zijn bijvoorbeeld de rijkelijk aanwezige
strijkers. Ze koos als onderwerp voor dit ambitieuze project The bell jarr, in
het Nederlands getiteld De glazen stolp, het enige boek wat Sylvia Plath ooit
schreef. Ze werd vooral bekend als dichteres en essayiste.
In 2013 werd
Williams door New Writing North gevraagd een stuk te schrijven over Sylvia
Plath ter gelegenheid van de vijftigste verjaardag van The bell jarr. Na
herlezing van dit boek besloot ze hierover een album te gaan maken. Het betreft
een semi autobiografische roman, waarin de hoofdpersoon aan depressies lijdt,
wat vereenzaming en vervreemding tot gevolg heeft.
Met als uiteindelijke gevolg
een zelfmoordpoging, die de hoofdpersoon wel overleeft. Sylvia Plath pleegde
zelfmoord een maand na publicatie van The bell jar. Ze deed dit door haar hoofd
in een gasoven te steken, vandaar de titel
Hypoxia.
Niet bepaald een vrolijk verhaal, gelukkig is de muziek op de cd
niet zwaarmoedig. Wel doen de songs hier en daar wat mysterieus aan, zoals
bijvoorbeeld in Mirrors. Een lied wat
bij mij associaties oproept met Portishead.
Hypoxia werd op voortreffelijke wijze geproduceerd door Ed
Harcourt. Hij schreef samen met Williams het nummer Cuckoo, wat overigens een duidelijke Harcourt signatuur heeft. Er
is voor een meer experimentelere opbouw van de songs gekozen. Het is volgens
mij een zeer geslaagd project geworden.
Hypoxia
zal voor de meeste luisteraars even tijd nodig hebben om te kunnen overtuigen.
Vooral beluistering op de late avond beviel me erg goed. Jammer dat Hypoxia slechts 30 minuten duurt.
Website http://kathrynwilliams.co.uk/
Releasedatum 15 juni One Little Indian Records