Kathryn Williams - Hypoxia


Sinds eind jaren negentig maakt deze Engelse singer-songwriter al albums, die vooral in Engeland worden omarmd. Sterker nog, tot nu toe is zij in Nederland praktisch onbekend.  Dat is jammer want ze maakt prachtige inventieve folk en bezit een mooie stem, waarmee ze fluisterzacht zingt. 

De veelgemaakte vergelijking met Nick Drake ligt dus erg voor de hand. Overigens heeft ze in haar begintijd liedjes van Nick Drake op haar repertoire gehad. Tot haar belangrijkste invloeden kunnen Nick Cave, The Velvet Underground, Leonard Cohen, Van Morrison, Tim Buckley, Bob Dylan en Nina Simone gerekend worden. 

Door de Engelse critici werd ze al juiste waarde geschat, want voor Little Black Numbers werd ze ooit genomineerd voor de Mercury Prize. Met Hypoxia is ze intussen toe aan haar tiende album, het album Two, wat ze maakte met Neil Maccoll, meegerekend. 

De instrumentatie is een stuk soberder gehouden dan op voorganger Crown Electric. Verdwenen zijn bijvoorbeeld de rijkelijk aanwezige strijkers. Ze koos als onderwerp voor dit ambitieuze project The bell jarr, in het Nederlands getiteld De glazen stolp, het enige boek wat Sylvia Plath ooit schreef. Ze werd vooral bekend als dichteres en essayiste. 

In 2013 werd Williams door New Writing North gevraagd een stuk te schrijven over Sylvia Plath ter gelegenheid van de vijftigste verjaardag van The bell jarr. Na herlezing van dit boek besloot ze hierover een album te gaan maken. Het betreft een semi autobiografische roman, waarin de hoofdpersoon aan depressies lijdt, wat vereenzaming en vervreemding tot gevolg heeft. 

Met als uiteindelijke gevolg een zelfmoordpoging, die de hoofdpersoon wel overleeft. Sylvia Plath pleegde zelfmoord een maand na publicatie van The bell jar. Ze deed dit door haar hoofd in een gasoven te steken, vandaar de titel Hypoxia

Niet bepaald een vrolijk verhaal, gelukkig is de muziek op de cd niet zwaarmoedig. Wel doen de songs hier en daar wat mysterieus aan, zoals bijvoorbeeld in Mirrors. Een lied wat bij mij associaties oproept met Portishead. 

Hypoxia werd op voortreffelijke wijze geproduceerd door Ed Harcourt. Hij schreef samen met Williams het nummer Cuckoo, wat overigens een duidelijke Harcourt signatuur heeft. Er is voor een meer experimentelere opbouw van de songs gekozen. Het is volgens mij een zeer geslaagd project geworden. 

Hypoxia zal voor de meeste luisteraars even tijd nodig hebben om te kunnen overtuigen. Vooral beluistering op de late avond beviel me erg goed. Jammer dat Hypoxia slechts 30 minuten duurt.         

Releasedatum 15 juni One Little Indian Records