Als countrymuziek irritatie opwekt dan kun te Traveller beter terzijde laten liggen. Je vooral niet laten lijmen waarom ik dit debuut van Chris Stapleton als een topplaat beschouw. Het had schijnbaar zo moeten zijn. Een maand of twee geleden wist ik niet van het bestaan van deze pure country ster. Bij toeval, zoals het idealiter hoort (wat mij betreft), raakte ik gepakt door een nummer op de recent verschenen plaat van Band of Ruhks. Je raadt het al geschreven door Stapleton. Vervolgens, na gematigd speurwerk, werd ik in de armen gedreven van het collectief The Steeldrivers, waarvan hij deel uitmaakte. Hardcore bluegrass, traditioneel. Niet verkeerd. Titelsong Traveller circuleerde als YouTube video, en deed mij beseffen dat er iets bijzonders in de stijgers stond. Chris Stapleton’s debuut plaat is nu beschikbaar. Hij overklast zijn werk bij The Steeldrivers, alsof zijn ware aard volledig vrij baan krijgt. Onvervalste cowboy romantiek waarbij alle daarvoor relevante elementen aan bod komen. De duivel, de drank, ongebondenheid en hartzeer, wat wil je nog meer?
Je begrijpt het al, ik ben ronduit lyrisch. Stapleton beschouwde zich in eerste instantie als liedjesschrijver. Hij heeft eerst zijn talent aangewend voor collega artiesten. Zijn stem heeft overigens dezelfde allure als zijn song schrijvende ambitie, en die is overweldigend. Het album Traveller is in mijn ogen majestueus. Het bevat geweldige songs, waarvan de titeltrack een instant klassieker is. Teksten waarmee ik mijzelf kan identificeren. Zoet, maar allerminst over de rand, en voor de volle 100 procent rechtstreeks uit zijn hart. "I’m just a traveller on this earth. Sure as my heart’s behind the pocket of my shirt. I’ll just keep rolling till I’m in the dirt. ‘Cause I’m a traveller, oh, I’m a traveller. I couldn’t tell you honey, I don’t know. Where I’m going but I’ve got to go. ‘Cause every turn reveals some other road. And I’m a traveller, oh, I’m a traveller". Zo is het toch? We zijn spreekwoordelijk op doortocht. Kun je het je voorstellen? Je rijdt door een woestijnlandschap, de zon komt op, en op achtergrond speelt Might as well get Stoned. Sometimes I Cry dwingt je indirect de volumeknop tot ongekende hoogte te schroeven. Je wilt meeschreeuwen! En wanneer je beseft dat het nummer live op de plaat is gezet, groeit de bewondering. Meeste liedjes zijn van dit fenomeen met uitzondering van het van George Jones bekende Tennessee Whiskey en Was it 26. Dat laatste nummer is van oudgediende Don Michael Sampson. Eveneens een opmerkelijk artiest en liedjesschrijver, echter eentje waarvan wij – onterecht - een tijdje niets hebben vernomen. Nederlandse distributie is nog mondjesmaat, maar Traveller is hier gewoon verkrijgbaar. Vooralsnog zien die Amerikanen Nederland nog niet liggen, en dat is jammer, want dergelijk rauwe country vind hier beslist bestaansrecht.
"I used to spend my nights out in a bar room
Liquor was the only love I'd known
But you rescued me from reaching for the bottom
And brought me back from being too far gone
Liquor was the only love I'd known
But you rescued me from reaching for the bottom
And brought me back from being too far gone
You're as smooth as Tennessee whiskey
You're as sweet as strawberry wine
You're as warm as a glass of brandy
And I stay stoned on your love all the time"
You're as sweet as strawberry wine
You're as warm as a glass of brandy
And I stay stoned on your love all the time"
Gastschrijver: Rein van den Berg
Releasedatum: 26 mei 2015 Mercury Records
Website: http://www.chrisstapleton.com/