Geraint Watkins - Rush of Blood



Bij het grote publiek zal de naam van de uit Wales afkomstige muzikant Geraint Watkins geen belletje doen rinkelen. Zijn staat van dienst is echter enorm. Hij werkte met bekende muzikanten van diverse pluimage samen. Van Rory Gallagher, John Martyn, Linda Thompson, Nick Lowe, Stray Cats, Eric Clapton tot aan Paul McCartney. Hij is zelfs te horen op een aantal platen van Normaal uit de jaren tachtig en op Johnny and the Devil van Hans Theessink. Daarnaast maakte hij een groot aantal (digitale) masters, ook van de meest uiteen lopende muziek. Naast zijn sessiewerk startte hij in 1979 een solocarrière. Zijn eerste album werd geproduceerd door Andy Fairweather Low. Hierna zouden nog vier, eveneens uitstekende, albums volgen. Helaas bleven ze allen onder de radar van het grote publiek. Zijn zesde album Rush of Blood zou daar, eigenlijk moet daar, verandering in kunnen brengen. Gouden greep was dat Watkins Simon Ratcliffe van Basement Jaxx als producer aantrok. Ratcliffe schreef mee aan zes nummers en is een paar keer op gitaar en toetsen te horen. Opener en titelsong Rush of Love leverde direct een technische knock-out bij mij op. Niet alleen vanwege het aanstekelijke ritme, maar ook door de geweldige opbouw, waarbij zelfs plaats is voor cello en viool. Ongetwijfeld een grote hit, mits het gedraaid zou worden op de radio. Zeker zoveel hitpotentie heeft het eveneens aanstekelijke Middle of the Night. Zijn zang lijkt hier trouwens sterk op de donkere stem van Tindersticks zanger Stuart Staples. Regelmatig hebben de liedjes voor mij een heerlijk nostalgisch tintje, zoals Hold Back. Geregeld leveren gastmuzikanten opvallende bijdrages. In Heart of Stone is dat de pedal steel van David Hartley. Een liedje wat niet misstaan zou hebben op een album van Ry Cooder uit de jaren zeventig. Ronduit schitterend is het klarinetspel van Martin Winning in Heaven Only Knows en in I Got the Blues. In Reason to Live heeft multi-instrumentalist Watkins helemaal geen hulp van anderen nodig. Het liedje On the Nside bevat subtiele, tekstuele verwijzingen naar twee meesterwerken uit de jazzmuziek, A Love Supreme van John Coltrane en Kind of Blue van Miles Davis. Rush of Blood is een hoogtepunt in het oeuvre van de nu achtenzestigjarige muzikant. Een album dat heel hoge ogen gaat gooien in mijn eindejaarslijst.  

Theo Volk

Releasedatum: 13 september 2019 The Last Music Company