Aanvankelijk leek voor Ibrahim Maalouf een toekomst in de
exacte wetenschappen weggelegd. In zijn vrije tijd speelde hij trompet, net als
zijn vader, de bekende trompettist Nassim Maalouf. Het was zijn muziekleraar
Maurice André, die Ibrahim wist te overtuigen om toch een muziekcarrière als
trompettist te ambiëren. Hij volgde vervolgens een klassieke opleiding en deed
met succes mee aan diverse wedstrijden. Daarna verschoof zijn belangstelling
meer en meer richting jazz, met daarbij vooral belangstelling voor Arabische invloeden.
Zijn trompetspel is uniek, vanwege het feit dat hij een speciaal ontwikkelde
trompet bespeeld met een extra ventiel. Hierdoor kan hij de kwarttonen spelen,
die in de Arabische muziek voorkomen. In de jazz zijn deze kwarttonen volgens
hem heel natuurlijk, die kent immers de blue note, die zeer vergelijkbaar is. Het
afgelopen decennia ontwikkelde hij een totaal eigen stijl waarin klassiek, jazz
en Arabische muziek moeiteloos samensmelten. Het is niet verwonderlijk dat deze
unieke, aantrekkelijke cocktail veel luisteraars trekt. S3NS is intussen het elfde album van de bijna negendendertigjarige
Maalouf. Naast klassieke, jazz-, pop-, Arabische en zelfs wat rockinvloeden, ook
hier en daar heerlijke Cubaanse ritmes. Voor dat laatste wordt hij bijgestaan
door de drie virtuoze Cubaanse pianisten Harold Lopez Nussa, Alfredo Rodriguez
en Roberto Fonseca, die een totaal nieuwe dimensie aan zijn muziek geven en
waarbij stilzitten onmogelijk is. Andere klasbakken die hem bijstaan zijn saxofonist
Irving Acao en violist Ylilian Canizares. Af en toe maakt hij op inventieve
wijze gebruik van samples, zo is voormalig president Obama te horen in opener Una Rosa Blanca. Zijn fans konden reeds
kennismaken met single Happy Face en in
november wordt de rest van het album live voorgesteld, Paradiso is reeds
uitverkocht, de twee andere zullen wel snel volgen, want S3NS is een ijzersterk album.