De carrière van de stijlvolle Amerikaanse jazz zangeres Lyn
Stanley is opmerkelijk te noemen. Begin 2010 raakte ze geïnteresseerd in zingen
en begon zanglessen te nemen. De jazzpianist Paul T. Smith werd haar mentor. Echt
serieuze vormen nam haar carrière aan in 2013 toen haar eerste album Lost in Romance verscheen. Intussen is Stanley
een van de meest geliefde jazz zangeressen van Amerika, vooral bij audiofielen.
Ook in Europa heeft ze aanhangers, eind oktober treedt ze op in Engeland om
vervolgens Polen aan te doen. Vorig jaar werd ze door KKJz-FM, het grootste
jazz radiostation in Amerika, gekozen tot de beste vrouwelijke jazz zangeres.
De titel van haar nieuwste album Favorite
Takes: London with a Twist: Live At Bernie’s is nogal misleidend. Bernie’s
is niet een of andere nachtclub, maar Bernie Grundman’s Mastering Studio, waar
het album live analoog werd opgenomen op magneettape. De geluidsopnames zijn
onberispelijk, nadeel is echter dat men geen correcties kan aanbrengen. Stanley
vertolkt op haar nieuwe album vooral bekende songs uit de jaren dertig en
veertig. De jongste compositie is Pink
Cadillac uit 1981 van The Boss. Twee nummers behoren tot mijn muziek DNA. Route 66 ken ik in de versie van The
Rolling Stones. Het staat op hun debuut, het was de eerste lp, die ik ooit als
jonge tiener kocht. Frank Sinatra kreeg ik met de paplepel ingegoten, diens
versie van Cole Porter’s I’ve Got You Under My Skin, in het
arrangement van Nelson Riddle, hoorde ik ontelbare malen. De compositie staat na
meer dan tachtig jaar nog steeds als een huis, zoals Stanley’s versie bewijst.
Stanley wordt bekwaam begeleid door haar band Jazz Mavericks. Favorite Takes: London with a Twist: Live At
Bernie’s zal veel liefhebbers van het genre aanspreken.