2018 was voor de zevendertigjarige singer-songwriter Josienne
Clarke het jaar van knopen doorhakken. Allereerst stopte ze met de bijna decennium lange
samenwerking met Ben Walker. Met hem maakte ze een aantal ep’s en zes fraaie
albums. Vervolgens verbrak ze haar relatie met haar vriend om hierna te
verhuizen naar het verlaten eiland Bute aan de Schotse westkust. Over het laatste
feit schreef ze Leaving London. Of ze
er ooit nog terug zal keren is de vraag :
“I’m leaving London but I might be
back,
I’ve given him my best years and he’ll never give them back”.
Opvallend
is hier de subtiele harp van Mary Ann Kennedy. Eerder dit jaar hadden we met de
single Things I Didn’t Need al een
voorproefje gekregen welke sobere muzikale richting Josienne op zou gaan. Season and Time stond reeds op deze
single. De eerste single If I Didn’t Mind
van In All Weather is voor mij een
wat vreemde eend in de bijt. Het wijkt door het redelijk uitbundige gitaarspel af
van haar over het algemeen erg ingetogen liedjes. Naast Mary Ann Kennedy kreeg
Josienne hulp van toetsenist Elliott Galvin en drummer Dave Hamblett, beide
actief in de jazzmuziek. Ze produceerde het album samen met haar PicaPica
collega Sonny Johns in de Watercolour Studios in Fort William, Schotland. De
teksten van de liedjes zijn erg persoonlijk en stelt ze zich bijzonder
kwetsbaar op. De droevige liedjes gaan vooral over haar verbroken relatie en
hoe ze ermee omgaat. In Dark Cloud
citeert ze trouwens uit Blue Skies
van Irving Berlin. De liefhebbers van haar meer gearrangeerde folkcomposities
en haar covers van traditionals zullen waarschijnlijk moeten wennen aan In All Weather. Maar ik verwacht dat zij
net als ik snel overstag zullen gaan. Het was een gewaagde stap van Josienne, maar
ik denk dat het zowel voor haar als Ben Walker met zijn prachtige album Echo een win-winsituatie is geworden.
Het persoonlijke In All Weather is voor
mij zonder enige twijfel haar meest fraaie uit haar oeuvre geworden en is reeds
te bestellen.