Paul
McCartney’s origineel handgeschreven tekst van “Eleanor Rigby,” uit 1966.“Eleanor
Rigby” © Sony Music Publishing L.L.C.; Photograph courtesy Northwestern
University |
Sinds jaar en dag is het droevige Eleanor Rigby mijn favoriete liedje van The Beatles. Overigens nipt gevolgd door Dear Prudence, een liefdesliedje van John Lennon voor ene Prudence, zus van de bekende actrice Mia Farrow. En nog een prachtsong van McCartney, Blackbird. Meest oubollige song van Macca is voor mij Mull of Kintyre.
Uiteraard wist ik dat Eleanor Rigby over eenzaamheid en depressie gaat, maar nooit had ik mij echt verdiept in de geschiedenis van het liedje. Wellicht heeft Paul McCartney het graf van Rigby tijdens zijn vele wandelingen samen met John Lennon over de begraafplaats van St. Peter’s Church in de Liverpoolse wijk Woolton wel gezien, maar naar eigen zeggen niet bewust. Volgens Paul komt Eleanor van Eleanor Bron, de actrice met wie The Beatles samenwerkten in de film “Help!”. Rigby zag Paul op een etalageruit in Bristol staan.
Oorspronkelijk zou het liedje eigenlijk Daisy Hawkins gaan heten. Ook werd er behoorlijk geschaafd aan de tekst. Father McKenzie heette aanvankelijk Father McCartney. Lennon vond dat cool, maar uiteindelijk voelde Paul zich er toch niet zo comfortabel bij. Ringo Starr leverde uiteindelijk de regel “writing the words of a sermon that no one will hear".
De vrouw die echt model gestaan heeft voor Eleanor Rigby kende Paul uit zijn jeugd, toen hij nog bij de Scouting zat. In het kader van Bob-a-Job Week deed hij frequent boodschappen en andere karweitjes voor de oude vrouw. Hij kwam er graag, want ze was een geboren verteller. Zij zou later veel inspiratie opleveren voor de nodige songs.
Overigens neemt Eleanor Rigby een speciale plaats in het repertoire van The Beatles in. Het is de enige song waarop ze geen van allen op een instrument te horen zijn. Alleen Paul als leadzanger en achtergrondzang van John en George.
Vijfde Beatle George Martin voegde al eens voor Eleanor Rigby in Yesterday op succesvolle wijze strijkers toe. Aanvankelijk verzette Paul zich tegen dit idee, maar ging uiteindelijk overstag. Voor Eleanor Rigby liet Martin zich inspireren door muziek van Bernard Herrmann gebruikt voor de Hitchcock film “Psycho”.
Veel van bovenstaande informatie haalde ik uit een essay van Paul geplaatst in “The New Yorker” vorig jaar oktober. Het artikel is eventueel hier terug te lezen. Het essay is ook terug te vinden in de twee boeken onder de naam “The Lyrics: 1956 to the Present”, vorig jaar november verschenen. Absolute aanrader!
Theo Volk