Er
zijn de afgelopen maanden, als vanouds, verschillende fijne cd’s verschenen.
Soms was er muziek die mijn verwachting overtrof, incidenteel viel het wat
tegen, of was het helaas meer van hetzelfde. Ik moet daarbij bekennen dat mijn huidige
aankopen aanmerkelijk meer gereserveerd zijn dan weleens het geval is geweest.
Evengoed was er het afgelopen kwartaal een toename waar het aankopen betrof. De
echte gulzigheid is weliswaar (gelukkig) weg. Want eigenlijk ben ik best tevreden
met de verzameling zoals ik die heb, en laat de groei zich als getemperd
omschrijven. Het liefst val ik terug op muziek met een beproefd receptuur,
vandaar onlangs aankoop van Jackson Browne’s, Saturate Before Using. Een
remaster ter ere van zijn 50-tigste verjaardag, en daarnaast aankoop van een
paar cd’s die ik digitaal bezat, maar omdat ze opvallend doch ongevraagd
terugkwamen in mijn playlist, besloot ik fysieke exemplaren te kopen. Ook Joni
Mitchell’s laatste Archives Box was een verplichte aankoop, en kocht ik een
Link Wray CD, die als plaat officieel in 1974 verscheen. De oudjes doen het
hier goed.
Eén van de recent verschenen cd’s die regelmatig zijn weg vond naar mijn luisterlijst was het nieuwe album van Dylan LeBlanc; Coyote. Het is een album dat ik zou willen omschrijven als fantasievol en rijk. Een kleurrijk veranderend muzikaal pallet. Zijn vorige plaat, Renegade, daardoor terstond met terugwerkende kracht gekocht. Dat album werd omschreven als powerful, en aangezien Coyote ter afwisseling ook lekker stevig klinkt, had ik daar best trek in. Coyote is vooral gevarieerd en veelzijdig. Hij laat Dylan LeBlanc horen zoals ik hem graag hoor, en voor mij wordt daarmee de indertijd aangekondigde belofte ruimschoots ingelost. Met zijn debuut Paupers Field opende LeBlanc zijn loopbaan indrukwekkend en veelbelovend. Soulvolle Country, of hoe je het ook zou willen omschrijven. Coyote gaat voor mij verder, terwijl het album trouw blijft aan traditionele muziek, bruist het album van sprankelende ideeën. De man creëert daadwerkelijk iets nieuws. Hij pakt vanuit het verleden en buigt het om naar het heden. Hij is Rootsy enerzijds, maar doe ook een knipoog richting een collega artiest als Father John Misty. Ik speel/speelde Coyote met regelmaat, en trok daardoor ook weer eens muziek van Ned Doheny uit de kast. In november speelt LeBlanc live op een aantal locaties in ons land, en heb mij vanzelfsprekend van kaarten verzekerd. Ik kijk nu al uit naar dit muziekavondje! Het zou mij verbazen wanneer hij geen vinyl exemplaar van Coyote meeneemt om de feestvreugde te completeren. Ik heb weinig wensen, maar met een handtekening erbij ben ik tevreden.
Rein van den BergReleasedatum : 20 oktober 2023 ATO Records
Website : https://www.dylanleblanc.com/