Ik kan moeilijk vat krijgen op de muziek van Randall Bramblett. Er zijn enerzijds associaties met Steely Dan, en tegelijkertijd doet zijn muziek mij weinig eigentijds aan. Wellicht eenvoudig om te concluderen dat hij eigenzinnig is. Hij doet zijn eigen ding, en eerlijk gezegd doen hij en zijn musici dat met verve. Er wordt een uitgebreid pallet aan muzikale klanken over de luisteraar uitgestrooid. Swingend en funky, plus een daarbij bijbehorend verscheidenheid aan blazers. Het duurde wellicht, maar na verloop van tijd krijgen Bramblett en de zijnen vat op mijn muziekgevoel. Superrelaxed grossiert de band in lekker in het gehoor liggende grooves. Enerzijds ben ik wel benieuwd wat mijn zoons ervaren bij de sound van Randall Bramblett, die zoals ik het ervaar, behoorlijk stevig geworteld is in het eind van de jaren zeventig. Zelfs het rauwe gitaarspel past daar uitstekend bij.
Een nummer als The Circus is overigens een gevoelig nummer, zowel qua uitvoering als het onderwerp. Het is Randall die zich zijn sterfelijkheid realiseert. Everything must end. Hij maakt zich niet ongerust, maar beseft dat oud plaats dient te maken voor nieuw. Terwijl ik aanvankelijk moest wennen aan zijn sound, hij trekt je alsmaar verder in zijn wereld. Al luisterend komt het besef dat Paradise Breakdown een uitermate bekoorlijke plaat is geworden. Net als veelal het geval, gewoon de tijd nemen/vinden om te luisteren, en jezelf losweken van een vooringenomen standpunt. Het album bevat in totaal elf nummers, en dat is inclusief de drie bonus tracks die je op het fysieke schijfje aantreft.
Rein van den Berg
Releasedatum : 27 september 2024 Strolling Bones Records
Website : https://randallbramblett.com/