Enige tijd geleden kwam ik de Britse singer-songwriter Fin
Greenall, oftewel Fink, tegen in de credits van So
It Turns van de Schotse zangeres Rachel Sermanni. Kennelijk had hij
haar kunnen motiveren om weer een album te gaan opnemen. Hijzelf heeft dat niet
nodig, regelmatig verschijnen zijn albums. In Nederland begon het balletje echt
te rollen in 2014, dankzij het nummer Looking
Too Closely van het album Hard
Believer. Een album waaraan de Nederlandse zanger en pianist Ruben Hein
meewerkte. Bloom Innocent is
intussen zijn zevende album en de tweede onder de productionele leiding van Flood.
Slechts acht, vrij lange nummers, waarvan er verscheidene live zijn opgenomen :
"It's a spacious, capacious,
eight-track wonder glowing with a delicate piano, ear-tingling guitar and
soulful, woody vocals. The sonics have been lost a little bit these days. Think
of the great Pink Floyd records or classic Radiohead records. I yearn for that
time, for that attention to detail, for that sonic landscape. It’s not just
about guitar, bass, drums and keys. It’s about creating an atmosphere.",
aldus Fink. Doordat de muziek nogal gelaagd is, dient de luisteraar flink wat
tijd te investeren om de muziek goed op zich te laten inwerken, maar wordt dan
dubbel en dwars terugbetaald. Het is maar de vraag of er in deze huidige, snelle
maatschappij nog veel muziekliefhebbers zullen zijn, die dat willen doen, ik in
ieder geval wel. Een mooi, atmosferisch album was mijn beloning.