Zelf omschrijft tenor saxofonist Ray Blue zijn muziek als “old
school swinging jazz”. Daar zou ik graag de term melodisch aan willen
toevoegen. Ray Blue is een druk baasje, hij toerde veel waaronder regelmatig in
Europa, hij speelde bijvoorbeeld op het North Sea Jazz Festival. Met veel
bekende artiesten deelde hij het podium, waarvan Alicia Keys en The Sun Ra
Arkestra de meest opvallende namen zijn. Sinds 2001 brengt hij albums onder
eigen naam uit. Zijn nieuwste album Work
bevat een uitgekiende mix van een drietal eigen composities en daarnaast bekende
en mindere bekende jazzcomposities. Work is
een bijzonder consistent geheel van ruim een uur spelplezier geworden. Soms
heeft het swingende aspect de overhand, Jimmy Smith’s Mellow Mood is daarvan wellicht het beste voorbeeld. Overigens
herinnert het gitaarspel van Jeff Barone me hier aan het heerlijk relaxte spel
van Wes Montgomery. De melodische kant komt ook uitvoerig aan bod, George
Coleman’s Amsterdam After Dark is
daarvan mijn favoriet. Blue wordt omringd door uitstekende muzikanten, vooral
het subtiele drumwerk van Steve Johns verdient een pluim. Stralende middelpunt
is echter het warme, melodische saxofoonspel van Blue zelf. Liefhebbers van
melodische en swingende old school jazz kunnen zich geen buil vallen aan Work.