Zelf omschrijft het Amsterdamse kwartet BRUUT! hun muziek kernachtig
als superjazz, maar die term dekt niet de gehele lading. Voor hun zesde album Go Surfing lieten de heren zich, net
als op hun album Superjazz, wederom
inspireren door de surfrock uit de jaren zestig. Het album kan met een beetje
fantasie als een eerbetoon gezien worden aan de eerder dit jaar overleden
pionier van de surfrock, Dick Dale. King
of the Surf Guitar was naast zijn bijnaam ook de titel van een van zijn
albums en een song geschreven door Alonzo Willis en vond zijn weg naar dit
album. Trouwens met fantastisch gitaarspel van Anton Goudsmit. Bij de energieke
opener Baha-ree-ba! van The
Trademarks denk je meteen dat je naar een soundtrack van een Quentin Tarantino
film zit te luisteren. Een gevoel wat gaandeweg het album alleen maar sterker
wordt. Uiteraard ontbreken The Beach Boys niet. Surfer Girl krijgt hier een respectvolle ingetogen vertolking met
hoofdrollen voor de sax van Maarten Hogenhuis en Hammond van Folkert Oosterbeek.
The Ventures zijn natuurlijk ook vertegenwoordigd, men opteerde voor Gringo. Daarnaast een aantal minder voor
de hand liggende keuzes, zo wordt bijvoorbeeld Dolly Parton’s Jolene op inventieve wijze “versurfd”. Of
wat dacht je van een korte, spetterende versie van Boogie Stop Shuffle van Charles Mingus, afkomstig van diens onlangs
jubilerende klassieker Mingus
Ah Um? Fraai is ook hun ingetogen versie van Baha, een compositie die ook al terug te vinden was op Superjazz. De enige compositie van eigen
hand is Brant!, hun advies bij dit
nummer is, dansschoenen aan en twisten. Die dansbaarheid geldt voor dit gehele,
moeilijk weerstaanbare album. De soundtrack voor de volgende Quentin Tarantino
film is trouwens altijd klaar, het is alleen nog even wachten op de film.