De vriendengroep Half Moon Run is een Canadese indie rockband
uit Montreal, die in 2010 opgericht werd. De band bestaat uit Devon Portielje
(zang, gitaar, percussie), Conner Molander (gitaar, keyboard, mondharmonica,
zang), Dylan Philips (drums, keyboard, zang) en Isaac Symonds (mandoline,
gitaar, keyboard, percussie, zang). Hun debuutalbum Dark Eyes bracht hen, mede door de single Full Circle, meteen commercieel succes door middel van een platina
plaat. Ook in Nederland bleef men niet onopgemerkt, in 2013 stond de groep op
Lowlands en werd volop op de radio gedraaid. Opvolger Sun Leads Me On bestendigde hun commerciële succes. Waarschijnlijk
heb ik het laatste decennium onder een steen geleefd, want hun derde album A Blemish in the Great Light was pas
mijn eerste kennismaking met hun muziek. Het duurde bij mij een keer of vijf
luisteren voordat het kwartje pas echt viel. Niet zo heel vreemd, want onder
andere The Guardian en Exclaim noemden de muziek van deze klassiek getrainde
muzikanten niet voor niets complex. In een hokje plaatsen was voor de critici
ook moeilijk, men beschreef hen als “dreamy alt-pop”, “bucolic alt-folk” tot “psychedelic
indie rock”. Niet alle nummers zitten complex in elkaar, Black Diamond wist mij bijvoorbeeld direct te pakken. De grote
kracht van hun muziek vind ik hun fraaie meerstemmige zang. Het lijkt me dat A Blemish in the Great Light hun huidige
fans niet zal gaan tegenvallen. Half Moon Run zal de komende tijd toeren door
Europa, waarbij ook Nederland en België aangedaan worden. Voor deze shows zal
als speciale gast Leiff Vollebekk zijn opwachting maken, die op dezelfde
dag als Half Moon Run een album zal
uitbrengen. Mijn Johnny’s Garden collega Rein schreef reeds een recensie over
het uitstekende album New Ways.