In het dagelijks leven heeft Barbara Bergin een drukke en
verantwoordelijke baan als orthopedisch chirurg. Ze richtte mede Texas
Orthopedics, Sports & Rehabilitation Associates in Austin, Texas op. Ook
stichtte ze een gezin en voedde twee kinderen op, die inmiddels allang het huis
uit zijn. Ik schat Barbara ergens rond zestig, want in 1968 kocht ze van haar
met babysitten zuurverdiende centen haar eerste Gibson B-25 Student Guitar. De
muziek begon later een wat prominentere plaats in haar leven te krijgen toen ze
van een van haar eerste dokterssalarissen een Martin D-38 kocht. Ze leerde meer
akkoorden en finger picking. Naast muziek bleek verhalen schrijven een passie
en uitlaatklep voor haar drukke bestaan. In 2007 verscheen haar eerste novelle “Endings”,
waarmee ze meteen enkele prijzen in de wacht sleepte. En binnenkort verschijnt dus
dan eindelijk haar debuutalbum Blood Red
Moon. Songschrijven ging en gaat haar gemakkelijk af, in tegenstelling tot
optreden. Ze had een tijd lang grote podiumvrees. Dat probleem werd opgelost op
de muziekschool Girl Guitar, waar alleen vrouwen les krijgen van andere vrouwen.
Na deze zes weken durende cursus, werd Barbara in het diepe gegooid, waarbij ze
live haar eigen songs moest vertolken. Barbara blijkt een geweldige
verhalenverteller, die zingt zonder tierelantijntjes. Na het horen van de indringende
opener en titelsong was ik al overtuigd van haar songschrijverkwaliteiten. Het
indringende effect wordt hier trouwens versterkt door het mondharmonicaspel van
Jane Gillman. Gillman is niet alleen een van de leermeesters van Barbara, maar
tevens de producer van haar debuut, wat trouwens al in 2018 is opgenomen. Het
repertoire is redelijk gevarieerd. Zo is
bijvoorbeeld My Life’s Good een
uptemponummer met lekker gitaarspel van Rich Brotherton. En lijkt She Danced with the Young Prince of Wales, met
fraai vioolspel van Beth Chrisman, een oude Engelse folk traditional. Het
vrolijke Possum’s in the Corn is een buegrass
nummer, wat lang geleden geboren lijkt te zijn in de Appalachen. Erg fraai is Warm Place, voor mij een van de
hoogtepunten. De enige compositie, die niet van haar hand is, is de traditional
Cluck Ol’ Hen, wat absoluut niet uit
de toon valt tussen de overige composities . Wie meer over de fraaie teksten
wil weten kan uitgebreide informatie vinden op haar keurig verzorgde website. Ook
het artwork van de cd is fraai. Blood Red
Moon is een uitstekend debuut van een geboren verhalenverteller.