Gelukkig draait de releasestroom van nieuwe albums weer net zo op volle toeren als voor de Coronapandemie. Nadeel is wel dat het wat lastiger wordt om het kaf van het koren te scheiden. Een release die in het huidige aanbod wat mij betreft zeker aandacht verdient is Gone, Long Gone van de virtuoze Canadese (slide)gitarist en producer Steve Dawson.
Naast het schrijven van nieuwe nummers was Steve de laatste drie jaar voor de Coronapandemie veel op tournee met Matt Andersen en Birds of Chicago. Niet vreemd dus dat op het nieuwe album regelmatig de soulvolle achtergrondzang van Allison Russell te horen is.
Sterker nog Bad Omen schreef hij een behoorlijk aantal jaar geleden al tijdens een soundcheck met Birds of Chicago. Wat hij geheel toevallig een aantal jaren later terugvond in een voice memo. Ook I Just Get Lost ontstond tijdens een toer en wel met The Wood Brothers vlak voordat de pandemie uitbrak.
Een andere belangrijke inspiratiebron vormt Hawaiiaanse muziek van voor de tweede wereldoorlog. Die invloeden zijn vooral terug te horen in King Benny Had His Shit Together en het nogal traditioneel aandoende Kulaniapia Waltz.
Veel van de songs schreef Steve trouwens samen met Matt Patershuk. Steve kreeg onder andere uitstekende hulp van toetsenisten Kevin McKendree en Chris Gestrin, bassist Jeremy Holmes, drummer Gary Craig en dochter Casey als achtergrondzangeres. In een geval, het instrumentale Cicada Sanctuary, excelleert Steve geheel alleen op imponerende wijze.
Een van de absolute hoogtepunten vormt het bijzonder inventief opgebouwde titelnummer Gone, Long Gone. De enige cover is Ooh La La van The Faces, wat hier een heerlijk relaxte vertolking krijgt. Het album sluit in stijl van met de ballade Time Has Made a Fool Out of Me, een fraai duet met Russell. De afgelopen maanden kreeg het relaxte Gone, Long Gone de nodige luisterbeurten, velen zullen nog volgen.
Theo Volk
Releasedatum : 18 maart 2022 Black Hen Music
Website : https://www.stevedawson.ca