Darrell blijft over de jaren constant, zowel
wat betreft kwaliteit als aanbod. Tevens is hij in staat gebleken ieder album
een eigen specifieke klankkleur mee te geven. Ditmaal was qua opzet bedoeld om
de banjo meer centraal te zetten, naast een album dat gekenmerkt wordt door
harmoniezang. Voor de gelegenheid heeft hij de credits voor deze release verder
verruimd, en zet zijn medemusici meer het zonnetje door aan zijn eigen naam de
toevoeging String Band te plakken. Darrell geeft aan dat het een eer is dat hij
met deze artiesten mag samenwerken, iets wat ongetwijfeld wederzijds is. Musici
voor dit album bestonden uit Matt Flinner (Banjo & Mando), Shad Cobb
(Fiddle) en Bryan Davies (staande bas). Behalve hun instrumentariums lenen deze
heren tevens, waar nodig, hun vocalen waar. Darrell speelt piano, dobro, banjo
en gitaar, waarbij hij benadrukt dat dit laatste instrument overwegend Ben
Bullington’s 1933 D-18 gitaar was. Je zou mogen stellen dat Old Cane Back
Rocker een Bluegrass plaat is, maar volgens mij is die rubricering te summier
omschreven. Het album is meer gevarieerd door er slechts deze eenzijdige
benaming aan te geven. Darrell Scott heeft altijd al hoog in mijn vaandel
gestaan, en wist altijd al een opmerkelijke eenheid te creëren op zijn albums,
maar hier weet hij opnieuw het uiterste eruit te persen. Inderdaad zoals
bedoel; harmonieus, en die veelvoud aan snaren geven zeer zekere net dat stuk
extra. Wanneer ik een album als exclusief en werelds ervaar dat ontstaat wel
eens de behoefte een vinyl formaat erbij te kopen. Dat gaat hier ook zeker
gebeuren, de heldere instrumentatie alleen al verdiend de aanschaf van deze
meer robuuste weergave.
Alleen met het nummer Fied Taters heb ik moeite, aangezien er op hilarische bedoelde wijze door de muziek wordt gesproken, alsof je in een matige Disneyfilm bent aanbeland. De grap ontgaat mij simpelweg. Aan de muziek ligt het niet, maar die irritante stem hadden ze voor mij in de mix achterwege kunnen laten. Dan hoor ik toch vele malen liever een geïnspireerde Darrell Scott, en wat ik daarmee bedoel laat Darrell meteen in het daaropvolgende nummer horen. Een heerlijke doorleefde ballade die opent met piano, daarna gevolgd door cello en viool. The World Is Too Much With Me overtuigt dusdanig wat mijn veronderstelling dat deze man een gevoelige en zachtmoedige man moet zijn, ander ben je volgens mij niet in staat om zulke aansprekende muziek te maken. Het afsluitende Rajij’s Romp eindigt met de spreekwoordelijke kers op de taart. Darrell Scott had al een aantal opmerkelijke albums op zijn naam staan, en deze behoort tot de fijnste uit zijn oeuvre. Niets anders dan muziek met een uitermate verfijnd randje.
Rein van den BergReleasedatum : 28 juni 2023 Independent
Website : https://www.darrellscott.com/