Dertig jaar geleden verscheen dit album van
Pierce Pettis. Wellicht dat hij tegenwoordig eerder door het leven gaat als
vader van Grace, wat in een zekere zin een onrechtvaardige ontwikkeling zou
zijn. Want Pierce heeft naast een puike reputatie, schitterende muziek gemaakt
over de jaren. Chase the Buffalo had zijn doorbraak naar een groter publiek
kunnen zijn. Helaas kreeg de plaat niet de aandacht dat het verdiende. Aan de
plaat ligt het niet, want dit was typisch een voorbeeld van een project waarbij
alles op zijn plaats viel. Naast een golf aan muzikale inspiratie, die het
album voorzag van veertien aansprekende songs, was ook de uitvoering ervan in
de handen van een coherent team. Booker T. Jones op Hammond B-3, David Hidalgo
en John Jorgenson spelen gitaar, Jim Keltner en David Raven drums en David
Miner bas. Miner (bekend van T-Bone Burnett en Elvis Costello) is tevens
verantwoordelijk voor de productie van het geheel. Een uitgelezen stel musici.
Doorgaans hoor je een klein gehouden geluid, met momenten waarop de band
uitpakt. Het album opent met een eerbetoon aan zijn vriend Mark Heard; Nod over
Coffee. Een jaar daarvoor kreeg Mark een hartaanval op het podium, in het
bijzijn van Pierce Pettis, maakte zijn optreden af en ging naar het ziekenhuis.
Twee weken na zijn ziekenhuisontslag kreeg hij een hartstilstand en stierf.
Ieder album dat sindsdien van Pettis volgende bevatte gewoontegetrouw een Heard
cover.
Pettis begon als personeelslid van PolyGram Publishing, en nadat Joan Baez één van zijn liedjes; Song at the End of the Movie, op de plaat zette durfde Pettis om iets voor zichzelf na te streven. Moments uit 1984 werd zijn debuut, en het album Father’s Son, uit 2019, omvatten een oeuvre dat tien soloplaten omvat. De uitvoerende stijl van deze uit Tennessee, Alabama afkomstige songwriter heb ikzelf altijd beschouwd als Folk georiënteerd. Een liedjesmaker die inzichtelijke teksten schreef, en wat mij betreft in één naam genoemd mag worden met collega artiesten als Cliff Eberhardt, John Gorka of Meg Hutchinson. Ik was een dusdanige liefhebber dat ik eens poogde een concert bij te wonen in het Britse plaatsje Chester. Vanwege hevige orkanen in het Zuiden van Amerika werd Pierce zijn vertrek geannuleerd. Wat over bleef was een lang weekend Chester en omgeving bezichtigen. Evenmin verkeerd! Door de band genomen heeft Pierce geen slechte albums gemaakt, waarbij zich wellicht laat aantekenen dat het ene album net iets meer geïnspireerd aandoet dan de andere. Chase the Buffalo is in elk geval voortreffelijk. Zelfs een kort instrumentaal nummertje als Remembering Gamble, uitsluitend Pierce en zijn gitaar, heeft alles in huis om te ontroeren. Hij schreef het ter nagedachtenis aan Gamble Rogers. Waarom Pettis geen groter publiek heeft bereikt gaat mijn verstand te boven. Zijn gevoelige songs wisten mij al die jaren te raken, en doen dat nog steeds. Samen met Grace zou hij, vanwege haar prachtige zang, eens een live plaat moeten uitbrengen. Met Pierce repertoire in aanmerking genomen zou een geroutineerd combo een geweldige show kunnen geven. Pierce heeft eerder samengewerkt met mensen als Dana Cooper, Kenny Malone, Colin Linden, Gary West, Tim O’Brien of Danny Thompson, dus ik zie enkel een win-win situatie in mijn fantasie. Sfeerverlichting aan, neuzen in dezelfde richting, verstand op nul, en gaan!!
Rein van den BergReleasedatum : 13 juli 1993 High Street Records
Website : https://www.piercepettis.com/