Door Corona
kwam het vele toeren met het succesvolle folkduo The Lasses tot stilstand. Vervolgens
doodde Margot de tijd met een online solo concert en zong daarbij voornamelijk
eigen nummers. De reacties waren enthousiast en ontstond een niet eerder
gekoesterde wens om een solo album te maken. Eigenlijk wel opvallend, Margot
bracht in de afgelopen twee decennia al acht albums uit in samenwerking met
anderen.
Binnen enkele
minuten had ze een longlist met meer dan twintig nummers die in aanmerking
kwamen om opgenomen te worden. Ze vroeg haar goede Schotse vriend Alan
McLachlan om samen te werken. Deze multi-instrumentalist en producer maakte
furore met The Scene, Sjakoo en B-movie Orchestra. Gewapend met uiteindelijk
een lijst van dertien songs trok het tweetal naar Studio Snackbar Diemen van Hector Wijnbergen. In slechts enkele
dagen tijd werden hier de basistracks opgenomen.
Helaas sloeg in
oktober 2020 het noodlot toe voor Margot. Bij haar werd een zeldzame vorm van
kanker gediagnosticeerd. Het gevolg was een noodzakelijke, succesvol verlopen
operatie. Terwijl Margot volop aan het herstellen was, werkte Alan in zijn
thuisstudio vele dagen en soms ook nachten aan de basistracks. Hij probeerde vele
sounds, solo’s en fills uit. De meeste
instrumenten werden door hem ingespeeld. Waaronder gitaar, banjo, accordeon,
mandoline, piano, dobro en slide gitaar. Toen Margot’s energieniveau na acht
maanden weer op peil was, werden de songs verder afgewerkt.
Haar
debuutalbum Take Heart is op
originele wijze verpakt, in een soort cadeauverpakking met daarop hartjes
afgebeeld. Op de binnenzijde zijn de teksten, credits en een uitvoerig verslag van
het ontstaan te lezen. De titel van haar album is ontleend aan het Amerikaanse
naslagwerk Merriam-Webster. Volgens dit naslagwerk is de betekenis van take
heart : “To gain courage or confidence, to begin to feel better and more
hopeful”. Zeer toepasselijk op Margot de afgelopen periode, ze had wat mij
betreft geen betere titel kunnen bedenken.
Het is een prachtig
album geworden, waar Margot en Alan hun volledige hart en ziel in gestopt
hebben. Het was me trouwens al langer bekend dat Margot prachtige nummers kon
schrijven. Het schitterende Hunter Moon
was in 2019 al terug te vinden op Undone
van The Lasses. Een maand daarvoor had mijn blog trouwens al het genoegen gehad
van de singleprimeur
van Hunter Moon.
Uiteindelijk belandden er een negental eigen nummers op Take Heart. Veelal folk getint, soms met de nodige Americana invloeden en Know Me doet zelfs wat jazzy aan. Bij het schrijven van teksten heeft ze vaak vrienden in gedachten en soms zichzelf. Vaak bestaan ze uit een combinatie van gevoelens en observaties. Ook bevatten ze ruimte voor meerdere interpretaties, zodat veel luisteraars er zich in kunnen herkennen. Victory Girl is een bijzonder fraaie, nooit eerder uitgebrachte song van haar vriend Timothy Hull,met wie ze ook het duo Rona vormt. Aan de andere cover If I Go schreef de bekende singer-songwriter Gregory Alan Isakov mee.
Naast de muzikale bijdrages van Alan zijn verder Gerco Aerts op contrabas en Eilidh Martin op cello te horen. Op Hunter Moon wordt de contrabas bespeeld door Allen Hunter van Eels. Verder kreeg Margot nuttige, muzikale adviezen van multi-instrumentalist Janos Koolen. Persoonlijke favoriet is het melancholische Bowley’s Dance, wat mij het meeste kippenvel bezorgt. Op 13 februari wordt het album m.m.v. Alan McLachlan en Gerco Aerts tijdens twee voorstellingen voorgesteld in De Roode Bioscoop.
Al meer dan twintig jaar bewijst Margot tot de beste
zangeressen van Nederland te behoren en blijkt nu ook een excellente
songschrijver te zijn.
Theo Volk
Releasedatum :
13 februari 2022 Eigen beheer
Website : https://margotmerah.bandcamp.com/releases
Margot Merah live :
13-02 AMSTERDAM : De Roode Bioscoop Releasehows 16: 00 en 20.00 uur