.jpg)
De volledige naam van dit gezelschap luidt
Drew Holcomb and The Neighbors. Mooi om te onderschrijven dat Drew
geruggesteund wordt door gelijkgestemden. “In a world full of strangers, you
can’t tell who you can trust” is één van de in het welluidende tekstregels van
dit nieuwe album. Een waarheid als een koe! Omdat deze vanzelfsprekende nuchterheid voegt met mijn boerenverstand waardeer ik het album Stangers No
More extra. Misschien geen oude koeien uit de sloot halen, maar met zijn plaat Medicine
had ik indertijd weinig affiniteit. Ergens ging het mis tussen de goede
bedoelingen van de artiest en het “leken-oor” die toevallig van muziek houdt.
Muziek is voor mij een tweerichtingsstraat. De muziek en of teksten moeten iets
teweegbrengen bij de luisteraar. Zo niet, dan ga ik eraan voorbij. En Stangers
No More matcht met mijn onderbuikgevoel. Het in weliswaar Americana die zijn weg
vond naar lekker in gehoor liggende pop/rock, maar allerminst dusdanig gezapig
dat de muziek oeverloos ontspoort om slechts een vaste achterban te plezieren. Drew
Holcomb, en zijn buren, leunen niet gemakzuchtig achterover, maar blijven hun
best doen. Strangers No More is hun achtste plaat, en het gaat ergens over. Ik
hoor niet alleen een professionele band, maar eentje die in de eerste plaats geïnspireerd is.
Ondertussen ben ik geen vreemde meer voor de muziek van Drew en de zijnen, en dat voelt uitstekend. De brug die sinds Medicine wegviel is inmiddels weer intact. Het vertrouwen is hersteld. Het hoesje is weinig spectaculair, echter laat dat je niet ontmoedigen. Deze mannen overtuigen wel met hun muziek en aansprekende songs. Ze dringen zich niet aan je op. Ik zou hen eerder betichten van een charmeoffensief. Niet aanstormend, maar innemend. Een mooie zomerse plaat die de maand juni opent.