Komkommertijd is een mooie gelegenheid voor grote
platenmaatschappijen om geruchten te verspreiden. Zo deed er onder Beatles
fanatici al een tijd het verhaal de ronde dat er een jubileumeditie van Abbey Road zou gaan uitkomen. Een paar
dagen terug werd het bericht uiteindelijk door Ringo Starr bevestigd. Overigens
liet hij meteen weten geen liefhebber van jubileumedities te zijn. Net als ik
vindt hij ze weinig tot niets toevoegen aan de originele releases. Als mijn
informatie juist is gaat de meest uitgebreide versie bestaan uit drie cd’s, een
blu-ray en een hard cover boek. Die ik met een gerust hart aan mijn voorbij zal
laten gaan. The Beatles ben ik pas op wat latere leeftijd gaan appreciëren. Op
de middelbare school luisterde ik meer naar groepen als The Who en The Rolling
Stones. De laatste door toedoen van mijn oudere klasgenoot Jos, die alles van
The Stones had, inclusief alle bootlegs. Zoals gebruikelijk in die tijd mocht
ik die albums allemaal van Jos lenen om ze op te nemen op cassettebandjes. In
juni 1976 haalde ik mijn diploma, precies in de periode van de opkomst van de
punk en new wave. Met grote belangstelling volgde ik die nieuwe ontwikkelingen.
Pas nadat de grootste storm was komen te liggen, kreeg ik interesse voor The
Beatles en maakte ik een inhaalslag. Abbey
Road behoort samen met Revolver en
Sgt. Pepper's Lonely Hearts Club Band
tot mijn favoriete Beatles albums. Eerder uitgebracht dan Let It Be maar de prachtige zwanenzang van The Beatles. Naast
bekende nummers als Here Comes the Sun
en Come Together een aantal fraaie miniatuurtjes zoals Golden Slumbers. Abbey Road was een waardig afsluiter van
een roemruchte periode.