Al geruime tijd keek ik reikhalzend uit naar Like the River Loves the Sea. Twee jaar
terug maakte Joan op mij grote indruk met haar eponieme album Joan
Shelley. Een eerste klas groei briljant, vakkundig geproduceerd door Jeff
Tweedy, waarop ze akoestisch en elektrisch gespeelde liedjes combineert. Vorig
jaar moesten we het doen met het fraaie tussendoortje Rivers and Vessels. Een ep gevuld met covers, waaronder Nick Drake’s
Time Has Told Me. Onder de
medewerkende zangers bevond zich Bonnie "Prince" Billy, die nu ook
weer in twee nummers meezingt. Vaste krachten James Elkington (drums, bas,
percussie, gitaren, piano, Wurlitzer, synthesizer en harmonium) en Nathan
Salsburg (akoestische en elektrische gitaren) ontbreken uiteraard niet.
Opgenomen werd op een niet alledaagse locatie, Reykjavik. Joan koos er bewust
voor, ze wilde ervaren hoe het was om op te nemen, in wat ze een “otherworldly
landscape” noemt. Veel lijkt me de omgeving het uiteindelijke resultaat niet beïnvloed
te hebben. Het zijn weer prachtige, rustige, subtiel ingekleurde liedjes
geworden, waar altijd de kers op de taart haar stem is. Sinds enkele jaren
behoort Joan tot mijn favoriete zangeressen vanwege haar warme en prachtige
timbre. In feite is er maar een zangeres wier stem ik mooier vind en dat is de
betreurde Judee Sill. Wie haar vorige albums in de kast heeft staan, zal deze
er waarschijnlijk weer aan toe gaan voegen.