De titel van Shannon Lay’s tweede album is niet alleen een
verwijzing naar de maand waarin het zal verschijnen. Meer nog refereert het aan
augustus 2017, de maand waarin ze besloot haar baan op te zeggen om zich
volledig the kunnen focussen op haar muziek. Zoals nu blijkt, een juiste keuze.
Naast haar solocarrière maakt ze ook deel uit van de indierockband Feels. Haar
debuutalbum Living Water uit 2017 verscheen
op het label van Kevin Morby, met wie ze in 2017 ook toerde en waardoor ze
nodige bekendheid kreeg. Op haar
dertiende begon ze klassiek gitaar te spelen en raakte verslingerd aan de
muziek van Neil Young en The Beatles. Haar akoestische gitaar is prominent
aanwezig en evenzeer haar verleidelijke, regelmatig gevoelige stem. Veel meer
hebben haar uitstekende songs niet nodig, in het bloedmooie Shuffling Stoned volstaat het al.
Spaarzaam wordt ze door anderen bijgestaan. Zo hoor je in de opener Death Up Close een flard saxofoon en wat
stemmige strijkers. In sommige songs ook wat inventief drumwerk. Het grootste
deel van het repertoire is folk, maar af en toe zijn er wat indie invloeden te bespeuren,
zoals in Nowhere. Waarin trouwens
heerlijk toetsenwerk te horen is. Veel inspiratie haalt ze bij schrijvers als Emily
Dickinson, Alfred Tennyson en Kathleen Raine en hun gedichten over
rivieren. Net als Nev Cottee vertoeft ze
graag in de nabijheid van rivieren. August is het overtuigende bewijs, dat
het opgeven van haar baan de juiste was.