Soms heb je albums, die je meteen vanaf de eerste beluistering
bij de lurven grijpen, Won’t Be Broken
is er zo een. Het betreft het derde album van Nederlandse singer-songwriter
Vera van Heeringen, maar al geruime tijd woonachtig in het Verenigd Koninkrijk.
Geboren in Alphen aan den Rijn en opgegroeid in Den Haag. Mijn eerste, prettige
kennismaking met haar muziek was voorganger
Proper Brew, waarover ik een enthousiaste recensie
schreef. Aan dat album werkten een
aantal uitstekende muzikanten mee zoals Dirk Powell, manlief Jock en haar trioleden Dave Luke en
Andy Seward. Ze geven ook hier allemaal acte de présence. Opvallende nieuwe
naam is Dave Formula, de voormalig toetsentovenaar van de new waveband
Magazine. Vera schrijft liedjes met vaak interessante onderwerpen. Sleep Song werd geïnspireerd door het
Japanse fenomeen capsulehotel. “Het idee dat je gewoon heel hard door kunt
werken, 24 uur per dag en dan af en toe een “slaapje” kunt kopen, past bij het
moderne leven.”, aldus Vera. Overigens geen nieuw idee, het eerste capsulehotel
werd reeds in 1979 geopend en waaide in het vorige decennium over naar Europa.
Ook interessant is het verhaal achter Gather
the Words. Het lied gaat over de tragische dood van Amédé Ardoin, een cajun
accordeonist uit Louisiana. Meer achtergrondinformatie kun je eventueel hier lezen. Vera
is overigens een hartstochtelijk liefhebber van cajun muziek, zo zelfs dat ze
nu accordeon leert spelen. Soms houdt ze haar onderwerpen dichter bij huis,
zoals in het bloedmooie Dancing Shoes.
Het handelt over haar recent aan dementie overleden oma gezien door de ogen van
haar moeder. Met die wetenschap hakt het liedje er behoorlijk in bij de
luisteraar. Luchtiger is het onderwerp van opener Gods. Op een dag zat Vera op de bank gitaar te spelen, toen haar
zoon plotseling vroeg “'mama, if you were a god, what would it be?”. Vervolgens
ontspon zich een gesprek over Griekse mythologie, waarin haar zoon erg
geïnteresseerd is. Blankets schreef Vera
nadat ze het boek “Hoe ik Talent voor het leven kreeg” van de Irakese schrijver
Rodaan Al Galidi had gelezen. Galidi beschrijft in het boek het proces van
jaren wachten als asielzoeker op een verblijfsvergunning en de onderzekerheid
die ermee gepaard gaat. Net als op de voorganger ook nu weer een instrumentaal
nummer. In White Tip etaleert Vera
haar virtuoze kwaliteiten op akoestische gitaar. Muzikaal gezien is ze niet echt in
een hokje te plaatsen, ze zweeft ergens tussen americana, country, folk tot
zelfs wat cajun invloeden. Haar prachtige liedjes worden naar een nog hoger
niveau getild door de uitstekende muzikanten, die volledig in dienst van de
liedjes spelen. Daarnaast beschikt Vera ook nog eens over een zeer aangename
stem. Alle ingrediënten voor een geslaagd album zijn aanwezig. Sterker nog, Won’t Be Broken behoort tot de allermooiste
releases, die ik dit jaar hoorde. In april was Vera hier voor enkele optredens
met haar trio, hopelijk komt ze snel terug!