Tom Mank & Sera Smolen : Skinny Boy

 

Het Amerikaanse echtpaar Tom Mank en Sera Smolen zijn graag geziene gasten op de bekende luisterpodia in de Lage Landen. Zowel in Nederland als in België hebben ze de nodige, goed bevriende muzikanten waar ze logeren als ze hier op tournee zijn. Vanaf aanstaande vrijdag gaat reeds hun dertiende toer beginnen. Zoals gebruikelijk gaat zo’n reeks gepaard met de release van een nieuw album, hun nieuwste heet Skinny Boy. Andermaal gedeeltelijk opgenomen in Amerika en België en geproduceerd door Rich DePaolo, (produceerde enkele jaren terug ook het schitterende Caged Bird van Ellen Shae). 

Door zijn  wat hese stem is Tom uit duizenden te herkennen. Ook dit keer is Sera’s cellospel weer inventief en soms ook stemmig. Dat laatste geldt vooral voor de door Sera gecomponeerde instrumentale, klassieke afsluiter Thresholds. Ze schreef het ter nagedachtenis van Bernice Williams en Esther Gowan. Laatstgenoemde was een van Sera’s allerbeste vriendinnen, die net als zij cello speelde. Een regelmatig terugkerend thema is oorlog in het geweldige titelnummer. Vooral het samenspel hier tussen Sera en monharmonicavirtuoos Gait Klein Kromhof is excellent. 

Antieteam (Blood in the Water) wordt gezongen door Alice Saltonstall. Op een drietal songs verzorgt Kimberly Claes (AKA Little Kim) de fraaie achtergrondzang. Kimberley zal net als Gait en accordeonist Bart MJ De Cock het duo begeleiden bij enkele optredens. Bij de twee Nederlandse optredens zal de uitstekende zangeres Kristel Snellen als achtergrondzangeres debuteren bij het duo. Zij bracht trouwens een paar maanden geleden als soloartiest de fraaie debuut EP Breathe uit, waarop onder andere Malcolm MacWatt en Robert Maché te horen zijn.  

Theo Volk

Releasedatum : 24 augustus 2024 Independent

Website : https://tommank.net/

Tom Mank & Sera Smolen live :

20-09 BRUSSEL : Toogenblik 20:30 uur met Little Kim-zang en Bart MJ De Cock-accordeon

21-09 ERKELENZ : Acoustic Night Erkelenz 20:00 uur met Little Kim-zang

25-09 LEDE : Koning Ezel, Lede, België, 20:00 uur met Little Kim-zang, Bart MJ De Cock-accordeon en Gait Klein Kromhof- harmonica

26-09 ADEGEM : Sugarbird, 14:00 uur, videosessie met Little Kim-zang, Bart MJ De Cock-acoordeon en Gait Klein Kromhof-harmonica

26-09 GENT : Huis van Alijn 20:00 uur, met Little Kim-zang

27-09 WILHELMSHAVEN : Thomaskirche, Wilhelmshaven 19:00 uur

29-09 BOSKOOP : The Stables 15:00 uur, met Kristel Snellen-zang

03-10 GEMERT : poppodium de Bunker 21:30 uur, met Kristel Snellen-zang

04-10 LOKEREN : Gallery Nanda 20:00 uur, met Gait Klein Kromhof-harmonica

05-10 HERZOGENRATH : Klosterchen 20:00 uur, met Kathy Ziegler-piano en zang en Amy Merrill-viool

Si Kahn & George Mann : Labor Day : A Tribute to Hard Working People Everywhere

 

Eerder dit jaar werd Si Kahn vanwege zijn tachtigste verjaardag al in het zonnetje gezet door Phoebe Rees met haar integere album BringIn the Light : Si Kahn’s Songs of Courage and Resistance. Wat dit album gemeen heeft met Labor Day is dat de songs vaak over kansarme mensen gaat, de hardwerkende onderlaag van de samenleving. Een thema wat mij heel erg aanspreekt, omdat mijn stamboom praktisch uitsluitend bestaat uit hardwerkende, arme sloebers en ik me zodoende goed kan identificeren met de bezongen personen. Mijn opa was trouwens penningmeester van een vakbond, in een tijd waarin de werkeloosheid erg hoog was. Een functie die in die tijd niet te benijden was.

Alle songs op Labor Day werden door Si Kahn geschreven en gezongen door hem en een groot aantal goede vrienden van hem. Si Kahn is zijn hele leven al vakbondsorganisator en activist, en is het dus niet vreemd dat hij in We’re the Ones ageert tegen CEO’s die soms duizend keer per jaar meer opstrijken dan gewone werknemers. Ook op zijn tachtigste is Si Kahn nog net zo gedreven als zo’n zestig jaar geleden. Het gevarieerde Labor Day telt eenentwintig songs en duurt meer dan een uur en verschijnt het op het onvolprezen platenlabel van Pieter Groenveld.    

Theo Volk

Releasedatum : 13 september 2024 Strictly Country Records

Website : https://sikahn.com/

Eva Cassidy : Walkin' After Midnight

 

Het toeval wil dat Eva Cassidy de belangrijkste muzikale invloed is van de door mij gisteren besproken singer-songwriter Emily Haden Lee en afgelopen vrijdag toevallig ook digitaal Walkin’ After Midnight verscheen. Het tragische verhaal van Eva Cassidy is genoegzaam bekend, veel te vroeg overleden op drieëndertigjarige leeftijd en tijdens haar leven niet de erkenning gekregen die ze absoluut verdiende. Met haar krachtige, kristalheldere sopraan behoorde ze tot de Champions League van zangeressen. Gelukkig brengt Bill Straw van Blix Street Records postuum al sinds 2000 albums van Eva Cassidy uit. 

De twaalf songs van Walkin' After Midnight werden in november 1995 live opgenomen in de sfeervolle The King of France Tavern, gevestigd in The Maryland Inn, in het centrum van Annapolis, Maryland. Het betreft nooit eerder uitgebrachte opnames. Eva wordt hier fantastisch begeleid door de helft van haar toenmalige vaste band, Chris Biondo  (bas) en Keith Grimes (elektrische gitaar) en als gast de veelzijdige violist Bruno Nasta, die zijn sporen zowel verdiende in de klassieke muziek, als jazz en rock. Het viertal brengt hier jazzy en swingende vertolkingen van bekende songs als Summertime, Fever en Route 66, maar bijvoorbeeld ook de bekende spiritual Wade in the Water en een prachtige, meer ingetogen uitvoering van Bill Withers’ Ain’t No Sunshine. In november zal het album gelukkig ook zowel op cd als vinyl worden uitgebracht. Walkin' After Midnight laat Eva Cassidy en haar begeleiders in topvorm horen.   

Theo Volk

Releasedatum : 8 november 2024 Blix Street Records

Website : https://evacassidy.org/

DEADLETTER : Hysterical Strength

 

Liefhebbers van postpunk en rock hebben momenteel weinig te klagen. Nieuwe, interessante bandjes in deze genres schieten de laatste jaren als paddenstoelen uit de grond, vooral in Dublin en Londen. Sommige ervan worden razendsnel populair zoals bijvoorbeeld het Ierse Fontaines D.C. Hun fraaie, nieuwe album Romance is terecht een van de best verkochte albums van het moment. 

Een band welke misschien over een paar jaar dezelfde populariteit zou kunnen bereiken is DEADLETTER. Jeugdvrienden Zac Lawrence, Alfie Husband en George Ullyott begonnen ooit een bandje, dat Bob Dylan covers speelde op straat in hun woonplaatsen Moulton en Robin’s Bay. Hun muzikale interesses veranderden echter. Frontman Lawrence ontdekte op een gegeven moment The Fall :  “I came across The Fall - the song Wings, it was - and I’d honestly never heard anything like it before. I’d grown up in a house where my mum’s favourite band were The Stranglers but I’d never heard anything as out there as this. The guitar line at the start making me think: ‘What the fuck is this?!’ and I fell into a proper Fall hole from there The Fall led me to Captain Beefheart. Beefheart led to German experimenters Can”, aldus Zac. 

Overigens hebben zijn jeugdvrienden heel ander muzikale voorkeuren, George Ullyot’s favoriete artiest is Nick Drake en Alfie Husband is geobsedeerd door de muziek van Massive Attack. Intussen is de band uitgegroeid tot een sextet. Nieuwkomers zijn gitaristen Will King & Sam Jones en saxofonist Poppy Richler. Door hun energieke liveshows vergaarde de band de nodige bekendheid, in Nederland stonden ze al op London Calling en Down The Rabbit Hole. De band maakt nummers over de donkere kant van het bestaan en is daarbij niet bang om dat in te kleuren met politieke satire die verwijst naar cultuur, filosofie en film. Het is een georganiseerde chaos met grillige gitaarriffs, hevige saxofoonstoten en dreigende baslijnen. Hun debuutalbum Hysterical Strength gaat hun reeds bestaande populariteit ongetwijfeld nog eens vergroten, dat is een zekerheidje.

Theo Volk

Releasedatum : 13 september 2024 So

Website : https://www.facebook.com/DEADLETTERTHEBAND/

DEADLETTER live :

02-11 NIJMEGEN : Doornroosje

03-11 ROTTERDAM : Maassilo

04-11 AMSTERDAM : Tolhuistuin

Steve Wynn : Make it Right

 

Aan productiviteit heeft het Steve Wynn nooit ontbroken. Behalve het uitbrengen van een nieuw album, gooit hij meteen een boek met zijn memoires op de markt. Hij heeft zijn jaren in de muziek gebundeld onder de titel ; I Wouldn’t Say It If It Wasn’t True: A Memoir of Life, Music, And the Dream Syndicate. Behalve zijn jaren met The Dream Syndicate verschenen bovendien een 14-tal soloplaten, naast andere gelegenheidsreleases. Ik werd door een muziekvriend geattendeerd op The Dream Syndicate en was meteen ingenomen met zowel de innemende als agressieve uitvoerende stijl. De parallel met The Velvet Underground laat zich niet ontkennen, maar daarbij is het karakter van de muziek beslist meer geworteld in zijn eigen tijd. Rockmuziek zoals ik die graag hoor. Enerzijds explosief, maar op andere momenten intiem en bedachtzaam. Make It Right is in vanaf de eerste tonen gekenmerkt als zijnde van Steve Wynn. Hij heeft zich over de jaren zijn gedreven stijl eigen gemaakt, terwijl wanneer je de recente Dream Syndicate platen beluistert, saai of voorspelbaar wordt het nimmer. 

Bij het beluisteren van deze laatste plaat, Make It Right, lijken al zijn vaardigheden gecumuleerd tot één enkel solo prestatie. Ondanks dat hij de sturende factor is staat hij er niet alleen voor. Steve wordt geflankeerd door een gigantische opsomming aan musici, waarbij ik mij beperk tot slechts drie; Jason Chavez, Eric “Roscoe” Ambel & Chris Eckman. Make It Right maakt duidelijk dat Steve Wynn één van de absolute helden van de popmuziek is, en onderstreept daarbij dat hij, na een dikke veertig jaar in de muziek, nog minstens zo relevant is als tijdens de beginperiode van zijn band. Tien nummers op deze nieuwe plaat. Het stuwende Roosevelt Avenue laat een zanger en gitarist horen die springlevend is, en nog lang niet in de coulissen thuishoort. Om te zeggen dat musici als Steve Wynn met het verstrijken van de jaren enkel aan zeggingskracht winnen is overdreven. Maar dat is uitsluitend omdat The Days of Wine & Roses niets anders dan een wereldplaat was/is. 

Rein van den Berg

Releasedatum : 30 augustus 2024 Fire Records

Website : https://www.stevewynn.net/

Jeffrey Foucault : The Universal Fire

 

Ik heb niet de pretentie verstand van muziek te hebben. Allerminst. Ik heb alleen mijn eigen specifieke voorkeur. En dat is precies wat ik sporadisch etaleer, niets meer of minder. Iedereen heeft zo zijn eigen smaak, en die van mij kent weinig extremen. In 1973 (Foucault was nog niet geboren) kocht ik bijvoorbeeld For Everyman van Jackson Browne, en wanneer van dat album binnenkort een geremasterde cd verschijnt dan koop ik hem nogmaals. Gewoon omdat het album prachtig was en is gebleven, voor mij althans. Jeugdsentiment. De jaren hebben op dat album geen vat gehad. Het is de vormgeving, de stijl en de uitvoering die die muziek voor mijn aantrekkelijk maakt. De overtuiging en liefde waarmee die muziek tot stand kwam gaven de doorslaggevende factor. Voor Foucault’s oeuvre geldt tot nu in zekere zin hetzelfde. Zijn debuut; Miles From Lightning (2002), is qua muziekstijl vergeleken met 2024 nagenoeg ongewijzigd. Zijn ene plaat is als geheel mogelijk iets meer in balans dan de andere, maar de rode draad is onveranderd. Jeffrey Foucault heeft zichzelf tenslotte ook niet gemaakt. Muziek is zijn leven. Hij wordt gedreven door The Universal Fire. (want het nummer behelst meer dan de vernietigende brand die plaatsvond in de Universal Studio’s te California, en waarbij verschillende basis tapes in vlammen opgingen)

Jeffrey Foucault varieert zijn muziek tussen akoestisch en elektrisch uitgevoerde Americana. Soms als soloartiest, maar gebruikelijk samen met andere musici. Zo toerde hij sinds 2013 met Billy Conway, ex-drummer van Morphine. Hun relatie was meer intens dan slechts die van twee collega’s. Billy stierf in 2021 door kanker. Jeffrey Foucault was één van de drijvende krachten achter de tribuut plaat Further On, die vorig jaar verscheen. Onnodig te zeggen dat Foucault danig van slag was, en ook op dit nieuwe album wordt Conway in herinnering geroepen, zoals in de openingssong Winter Count. Sinds 2018 pakt Foucault met The Universal Fire weer de draad op. Tien nummers in totaal, die met ondersteuning van een excellent team vorm zijn gegeven. Naast Jeffrey hoor je Erik Koskinen en Eric Heywood op gitaar, Mike Lewis (toetsen en saxofoon) Jeremy Curtis (bas) en tenslotte niemand minder dan John Convertino op drums. (Convertino startte samen met Joey Burns de band Calexico in 1996. Beide heren kende elkaar van Giant Sand. Dus leg zelf de dwarsverbanden maar. Een kleine, doch hechte wereld) Ook kun je de vocale aanwezigheid beluisteren van Pieta Brown en Jeffrey’s echtgenote Kris Delmhorst. Wanneer je een tijdje hebt uitgekeken naar muziek van iemand als Foucault dan ben je bijna genegen zijn nieuwe plaat te bombarderen als zijn beste (voor zover zoiets bestaat) Het album spreekt mij inderdaad enorm aan, echter de toekomst zal uitwijzen waar het precies landt. Aan de overgave van Jeffrey en zijn team ligt het geenszins. Monterey Rain en Moving Through zijn bijvoorbeeld werkelijk top, echter een nummer als East of the Sunrise lijkt ook een uitschieter. Gewoon lekker luisteren, en dan vormt eenieder maar zijn eigen opinie! Foucault is ongekend dicht bij zichzelf gebleven. 

Rein van den Berg

Releasedatum : 6 september 2024 Fluff & Gravy

Website : https://jeffreyfoucault.com/

Emily Haden Lee : the Woman I Would Be

 

Al op vroege leeftijd kwam muziek in het leven van singer-songwriter Emily Haden Lee. Op haar zesde startte ze met pianolessen en begon snel daarna ook te zingen in het kerkkoor. Toen ze in groep vijf zat kreeg ze haar eerste cd, Fly van Dixie Chicks, die ze grijs draaide. Thuis werd in het gezin vaak het prachtige album Now That I’ve Found You van Alison Krauss beluisterd. Haar belangrijkste invloed zou echter op de middelbare school de mooie stem van Eva Cassidy worden. Op die middelbare school leerde ze ook haar man Alex kennen. 

Overigens duurde het lang voordat Emily koos voor een voltijds muzikale carrière. Acht jaar lang was ze werkzaam als interieurontwerpster. Vlak nadat ze naar Chicago verhuisd was kreeg haar vader de verschrikkelijke mededeling dat hij leed aan kanker. In die periode begon Emily net songschrijflessen te nemen aan de Old Town School of Folk Music. Het stelde haar in staat haar emoties dankzij liedjes te kanaliseren. Ze kreeg niet alleen te maken met de dood van haar vader, maar ook met de strijd van haar familie met depressie en alcoholisme. Haar oudste broer Jonathan overleed op zijn achtendertigste veel te vroeg aan alcoholverslaving. 

Alle liedjes zijn erg persoonlijk. De opener Gentle Man gaat over haar twijfels in het geloof, door al het verdriet waar ze mee te maken kreeg. De “gentle man” hier is haar vader. De regel “with the spirit of a lion and a heart just like a lamb” was van zijn hand. Haar vader, die een uitstekend schrijver en dichter was, schreef het over zijn eigen vader. Veel van de liedjes gaan over al het verdriet wat op haar pad kwam. 

Meest recente song is Begin Again. Emily licht het lied als volgt toe : “This is the most recently written song on the album. It’s about a mother and daughter relationship, which I think can be the most complicated of all relationships. In the second verse I say, “A little baby, her mother holds her tight - what I would give now to be on either side”. I remember exactly where I was when I wrote that line. It excited me because I felt it so honestly captured where I was at that moment in my life - longing for a deep mother daughter relationship either with my own mom, or my own potential daughter. We had been trying for a baby for a while and weren’t having any luck. The amazing thing is, the month I wrote this song was the month we conceived our daughter.”. Die dochter zal trouwens deze herfst geboren worden. 

Op het album is ook een cover te horen, Jolene van Ray LaMontagne. Het is een liedje wat ze gewoon graag speelt en het doet haar herinneren aan haar overleden broer. Het diepst bij mij binnen komt Cowboy, wat over haar overleden broer Jonathan gaat. Ze twijfelde lang of ze de regel “I hated and I loved you, it’s a complicated grief” zou gebruiken. Een harde, maar eerlijke conclusie. Het album werd prachtig geproduceerd door Steve Dawson (Dolly Vardon) en echtgenoot Alex Lee. De inkleuring is voorbeeldig en beschikt Emily bovendien over een prachtige stem, die bij mij diep binnenkomt. Debuutalbum the Woman I Would Be is meer dan een collectie songs, het is een therapeutische arbeid van liefde en die menig luisteraar zal gaan ontroeren. Emily zou dan ook niet misstaan op de bekende luisterpodia van Nederland en België. Wie haalt deze geweldige revelatie naar de Lage Landen?

Theo Volk

Releasedatum : 20 september 2024 Dibb Records/Independent

Website : https://www.emilyhadenlee.com/

Juneville : All of Us

 

Voor zijn veertigste had Pieter Nabbe nog nooit serieus een noot gezongen, laat staan een liedje geschreven. In 2013 overlijdt een goede vriend van hem en vindt hij uiteindelijk een uitlaatklep van dit grote verlies door het schrijven van nummer Take a Ride. Vanaf dan heeft hij de smaak te pakken en onderkennen ervaren muzikanten al snel de grote muzikaliteit van hem. In eerste instantie verscheen wat solowerk, totdat hij samen met Bart Spierings Juneville begint. 

Vanaf hun debuutalbum In the Garden is Juneville succesvol. Critici zijn unaniem in hun loftuitingen. Ook opvolger Obey the Heart kreeg veel lof toegezwaaid. Voormalig Oor recensent Henk Tummers noemde Juneville destijds “Het best bewaarde geheim uit Nijmegen tussen Frank Boeijen en De Staat.". Een groot geheim was tot voor kort Juneville ook voor mij, ondanks het feit dat ik sinds 2014 geregeld recensie-exemplaren van Kroese Records krijg opgestuurd. Gelukkig heb ik binnenkort de tijd om een inslag te maken, want hun derde album All of Us is een album van ongekende schoonheid en diepgang. 

Het album werd op voortreffelijke wijze geproduceerd door de ervaren BJ Baartmans in diens bekende studio Wild Verband in Boxmeer, waar het laatste decennium de nodige fraaie albums werden opgenomen, zoals onlangs nog The Road and the Wilderness van Etan Huijs (verschijnt vandaag). Pieter en BJ werkten trouwens voorheen al samen op Pieter’s soloalbum More Love & Mellon Collie, gevuld met covers, waaronder bijvoorbeeld Northern Sky van Nick Drake. 

Volgens Pieter en Bart heeft All of Us als thema de kostbaarheid van tijd; tijd van leven, herinneringen ophalen maar ook het pijnlijke proces van herinneringen zien verdwijnen. Zo was Pieter, net als ik ooit, mantelzorger, in zijn geval van zijn dementerende moeder. Maar het is niet alleen kommer en kwel wat de klok slaat. Pieter bewaart dierbare herinneringen aan zijn periode dat hij in New York City woonde, waar hij toen een soort stadsgids was. De foto’s die voor het klaphoesje van het album zijn gebruikt, zijn in die periode door Pieter zelf gemaakt. Gemaakt in een periode dat de Twin Towers nog in volle glorie overeind stonden. 

Zeven van de negen liedjes werden geschreven door Pieter en Bart. Het voortreffelijk bij de thema’s passende I Remember Everything is een gloedvolle cover van John Prine’s schitterende zwanenzang. De heerlijk voort meanderende titelsong schreef Pieter samen met Pieter Klaassen (o.a. Gé Reinders). De reeds ijzersterke songs worden door de voorbeeldige inkleuring van hun begeleiders naar een nog hoger niveau getild. De bijdragen van BJ zijn vaak subtiel en is de cello van Marie-José Didderen stemmig. Ook contrasteert de engelachtige zang van Marieke Voshart-Bakker prettig met de doorleefde stem van Pieter. Vooral in Rain Will Fall Again bezorgt die samenzang mij kippenvel. All of Us is een prachtplaat, die volgens mij weinig luisteraars onberoerd zal laten.     

Theo Volk

Releasedatum : 27 september 2024 Kroese Records

Website : https://juneville.nl/

Juneville live :

19-10-2024 BEMMEL : Theaterkerk

09-02-2025 NIJMEGEN : LUX

22-05-2025 ARNHEM : LuxorLive

The The : Ensoulment

 

Naar deze release van Ensoulment keek ik al geruime tijd uit, zeker doordat het drie jaar terug voorafgegaan werd door het geweldige live album The Comeback Special, waarop Matt Johnson en zijn band in topvorm te horen zijn en bleek dat er nog totaal geen sleet zit op de kenmerkende stem van Johnson. Dat live album liet me teruggrijpen naar albums als Soul Mining, Mind Bomb, Dusk en in iets mindere mate Infected. Stuk voor stuk albums die decennia later nog steeds staan als een huis. De afgelopen veertien jaar bracht Johnson een zestal scores uit, die me geen van allen wisten te bekoren, maar gelukkig krijgt NakedSelf eindelijk na vierentwintig jaar een echte opvolger. 

De eerder al vrijgegeven single Cognitive Dissident voelde direct vertrouwd aan. Dat zal niet in de laatste plaats komen, doordat Johnson weer samenwerkt met coproducer en geluidsman Warne Livesey, met wie hij eerder de albums Mind Bomb en Infected opnam. Johnson wordt ondersteund door trouwe bandleden James Eller (bas), DC Collard (keyboards), Earl Harvin (drums) en Barrie Cadogan (lead gitaar). Een belangrijke song op het album is volgens Johnson Some Days I Drink My Coffee by the Grave of William Blake, een fraai duet met Gillian Glover (dochter van Roger Glover). 

“I have often drank my coffee by the grave of William Blake - though these days there are actually two gravestones dedicated to him in the small dissenters’ cemetery that he was thrown into when he died. On and off over the last 40 years I have lived close by and have always found it an inspiring place to sit and meditate upon life. Nostalgia is part of the human condition and change is inevitable in our lives and in the world around us. Large capital cities such as London often amplify the sense of change, although one thing that never seems to change is the cynicism of those in power.”. 

Nog altijd zijn Johnson’s teksten net zo interessant en urgent als in zijn hoogtijdagen. Ook al heeft Johnson bijna een kwart eeuw geen regulier album afgeleverd, zijn populariteit heeft er niet onder geleden. De concerten over enkele weken in Nederland en België waren in een vloek en een zucht uitverkocht. The The is helemaal terug, daarvan is Ensoulment het overtuigende bewijs!

Theo Volk

Releasedatum : 6 september 2024 Cineola

Website : https://www.thethe.com/

Greg Copeland : Empire State

 

Inmiddels is Greg Copeland 78 en nog steeds volledig onbekend bij het grote publiek. Zijn debuutalbum Revenge Will Come uit 1982 werd geproduceerd door zijn oude schoolvriend Jackson Browne. Hij was vervolgens niet erg productief, Diana and James verscheen in 2008, gevolgd door The Tango Bar vier jaar geleden. Gelukkig verschijnt nu betrekkelijk snel de EP Empire State, net als de voorganger voortreffelijk geproduceerd door Tyler Chester. Copeland wordt andermaal omringd door geweldige muzikanten als de virtuoze pedal steel speler Greg Leisz, bassiste Jennifer Condos, violiste Sara Watkins, Jackson Browne-gitarist Val McCallum en drummer Jay Bellerose. De eerste twee songs, Boon Time en We the Gathered, bezitten tekstueel een onderhuidse spanning, de tweede ook muzikaal. Veel ingetogener zijn 4:59:59 en de prachtige titelsong, waarin zijn stem mij meteen aan David Munyon en diens muziek deed denken. Hopelijk volgt er ooit nog een vervolg, want Copeland is het songschrijven nog absoluut niet verleerd.  

Theo Volk

Releasedatum : 6 september 2024 Independent/Paraply Records

Website : https://www.gregcopelandmusic.com/

Daryll-Ann : Spring

 

Twee jaar geleden bestond het label Excelsior vijfentwintig jaar en werd Daryll-Ann gepolst om ter gelegenheid van dit heugelijke feit een eenmalig optreden te verzorgen. Dat optreden voelde goed aan en al snel werd het plan gesmeed om een nieuwe plaat te gaan maken. Na uitvoerig repeteren werd in Studio Helmbreker in Haarlem in vijf dagen tijd veertien nummers opgenomen. Dertien ervan werden geschreven door vaste componisten Anne Soldaat en Jelle Paulusma. Our Song werd echter geschreven door Jelle Paulusma en Bertolf Lentink, die op dat nummer op slidegitaar is te horen. Op de uitstekende opener Tom Wilko and the Strange Bunch wordt het Hammond orgel bespeeld door Paul Bond en Jasper Geluk speelt piano op 1984. 

Al snel blijkt bij het beluisteren van het uitstekende comebackalbum Spring dat de chemie nog steeds volledig aanwezig is. Met een uitgekiende mix van ingetogen folk, rammelende garagerock en dromerige alt country bewijst het vijftal waarom het lang geleden een van de meest geliefde Nederlandse indie bands was. Maar blijkbaar nog steeds, want sommige optredens van de komende promotietournee zijn reeds uitverkocht. Spring kan zich meten met albums als Daryll-Ann Weeps en Happy Traum.  

Theo Volk

Releasedatum : 13 september 2024 Excelsior Recordings

Website : https://www.daryll-ann.nl/

Woolf : Let Me In

 

Het verbaasde me niks dat de Ierse singer-songwriter John Blek vorig jaar het Nederlandse trio Woolf vroeg om mee te werken aan het komende vrijdag te verschijnen album Cheer Up. Sinds 2017 werken singer-songwriters Marieke Smit, Mylène Berghs en Ellen Tackenkamp gestaag aan een steeds verder groeiende populariteit. Het drietal kent elkaar van het Amsterdams Conservatorium. Afzonderlijk van elkaar reisden ze al tijdens hun studie de hele wereld over om hun eigen projecten te promoten en leerden ze zo de kneepjes van het vak. Hun fenomenale samenzang bleef niet onopgemerkt en speelden ze reeds in het voorprogramma van The Delines en Frazey Ford en stonden ze in 2022 op Ramblin’ Roots. 

Begin 2020 verscheen de gevarieerde en goed ontvangen EP Woolf, geproduceerd door Paul Willemsen (Michelle David & the Gospel Sessions). Hieraan werkten drummer Mark Schilders, bassist Hugo Den Oudsten, gitarist Luuk Janssen en Mylène’s echtgenoot Maarten Hogenhuis mee. Laatstgenoemde speelt nu als producer een belangrijke rol op het volwaardige debuutalbum Let Me In. Het drietal schuwt de schurende thema's van het menselijke leven niet. Vanaf de ingetogen opener What It Felt Like weet het drietal de luisteraar te betoveren, vooral door hun zang. Maar ook zijn de songs  instrumentaal subtiel opgebouwd. Het album is zowel bij hen zelf te koop als in de webshop van Lucky Dice. Let Me In gaat aan het eind van het jaar hoge ogen gooien in mijn jaarlijkse eindlijst. 

Theo Volk

Releasedatum : 10 mei 2024 Independent

Website : https://www.woolfmusic.com/

John Blek : Cheer Up

 

De Ierse singer-songwriter John O’Connor volg ik intussen alweer een kleine tien jaar. Begin 2015 ontdekte ik het prachtige debuutalbum Down to the Bone van Anna Mitchell. Niet veel later ontdekte ik dat Anna toen al in de begeleidingsband van John speelde. Helaas stagneerde de carrière van Anna jaren geleden door het moederschap na haar schitterende album Anna Mitchell. Dit in tegenstelling tot de solocarrière van John, die ongeveer met de regelmaat van een klok albums uitbrengt. 

Cheer Up met een piepjonge John op de hoes is intussen alweer John’s negende album, dat van begin tot einde volledig autobiografisch is. Zijn bijzonder fraaie album Catharsis, Vol. 1 was al eens eerder praktisch geheel autobiografisch. John stelt nooit teleur, hij is altijd op zoek naar nieuwe wegen en werkt geregeld samen met andere, bevriende artiesten op zijn albums, zoals bijvoorbeeld eerder met Mick Flannery en Joan Shelley. Deze keer nodigde John Moritz Brümmer en Filip Sommer van Broken Strings en het geweldige Nederlandse trio Woolf uit voor de opnames. 

Meteen de eerste keer dat John Woolf hoorde zingen wist hij dat hij ooit met hen wilde samenwerken. Volgens John geven hun fraaie stemmen een nieuwe dimensie aan zijn songs. Brümmer en Sommer waren verantwoordelijk voor de subtiele arrangementen. Een constante factor op John’s albums is coproducer Brian Casey, die ook deze keer niet ontbreekt. Andermaal weet John me volledig te overtuigen en weet hij me zelfs te verrassen met het erg catchy Easy Now. Cheer Up zal binnenkort in Nederland te koop zijn bij Sandra en Luciano van Lucky Dice. 

Theo Volk

Releasedatum : 6 september 2024 Independent

Website : https://johnblek.com/