In hun begintijd was The Black Lips een band met een
punkattitude met een daar bijbehorende podiumpresentatie. Ze werden verboden
nog langer op verschillende podia op te treden, vanwege hun aanstotende gedrag,
waarvan overgeven op het podium nog niet eens de meest erge uiting was. Zo’n
twee decennia later kunnen ze toch rekenen op een grote schare fans. Onlangs
traden ze nog op in de Benelux voor uitverkochte zalen. De gewichtige titel van
het nieuwe album Sing in a World That’s
Falling Apart doet vermoeden dat het dit keer een serieus album geworden
is. Niets is minder waar, in opener Hooker
Jan geneert men zich niet om luidkeels te boeren. Overigens niet nieuw op
een album, Traffic deed het al in 1967 op hun klassieker Mr. Fantasy. En dat is wat de band goed gedaan heeft voor dit album,
luisteren naar klassiekers uit de periode van eind jaren zestig, begin jaren
zeventig en dan vooral naar The Rolling Stones en The Velvet Underground. Zo
lijkt de gitaar op Chainsaw zo
weggeplukt te zijn van het Stones album Let
It Bleed en associeerde ik Angola Rodeo meteen met Exile on Main Street. Velvet Underground
invloeden zijn vooral te horen in het ingetogen Get It On Time en Locust.
Een echte oorwurm is het uptempo Holding
Me, Holding You. Sing in a World That’s
Falling Apart is een album met een knipoog, eentje die je niet al te
serieus moet nemen. Maar waarschijnlijk wel het beste medicijn lijkt voor de
meest depressieve dag van het jaar,
deprimaandag.