Al ruim twee decennia spelen
Drive-By Truckers een belangrijke rol in de Amerikaanse southern rock &
roll scene. Ze worden door velen gezien als een van de beste alternatieve countryrock
bands ooit, mij incluis. Ooit maakte Jason Isbell deel van de band uit, anno
2020 vormen Mike Cooley en Patterson Hood de frontmannen. Met The Unraveling wordt het dozijn studioalbums
vol gemaakt. Men gaat zowel tekstueel als muzikaal verder waar men met
voorganger American Band gebleven
was. Voor Patterson Hood is “politics is personal”
en ziet derhalve The Unraveling als
een bijzonder persoonlijke plaat. Het bewind van Trump heeft Amerika weinig
goeds gedaan en vormt uiteindelijk andermaal een grote inspiratiebron voor de
band. De heren bleken echter last van een writer’s block te hebben : “How do
you put these day to day things we're all living through into the form of a
song that we (much less anybody else) would ever want to listen to? How do you
write about the daily absurdities when you can't even wrap your head around
them in the first place? I think our response was to focus at the core
emotional level. More heart and less cerebral perhaps. Eventually the songs did
come, some in mysterious ways.”. Sommige songs kwamen van heel dichtbij, zoals
het door Cooley geschreven Grievance
Merchants over de verspreiding van blank supremacistisch geweld dat we de
afgelopen jaren hebben gezien. Cooley schreef het naar aanleiding van de moord
op de vriend van hun babysitter aan boord van een trein in progressief Portland.
De laatste jaren heeft Amerika te maken met een toename van schietincidenten in
scholen en kerken, racisme, zelfmoorden (door overdoses). Ook de grensproblemen
eisen hun tol. Aangehouden kinderen worden opgesloten in kooien. De
verontwaardiging hierover leidde tot Babies
in Cages. Zoals eerder aangegeven het schrijven van de liedjes was een lang
en moeizaam proces, het opnemen werd een verademing en dat is goed te horen. De
band klinkt buitengewoon gedreven. Voor het opnemen nodigde men Patti King (The
Shins), violiste/arrangeur Kyleen King (Brandi Carlile) en Cody Dickinson
(North Mississippi Allstars) uit. The
Unraveling is een plaat bij uitstek om geregeld de volumeknop omhoog te
draaien, zoals bijvoorbeeld bij Armaggedon’s
Back in Town, een nummer wat ook geschreven had kunnen zijn door The Boss. Stilzitten
bij Slow Ride Argument is onmogelijk
en wat ongetwijfeld tot een favoriet gaat uitgroeien bij liveoptredens. De band
zal dit jaar gelukkig twee keer te zien zijn op de Nederlandse podia, het optreden
in Raalte is zelfs gratis. The Unraveling
behoort voor mij tot de allermooiste in hun al imposante oeuvre, hopelijk
kan het ook nog zijn positieve steentje bijdragen in de komende Amerikaanse
verkiezingsstrijd.