Drie jaar terug was Unlock the Sky mijn eerste
kennismaking met de originele muziek van dit Amerikaanse echtpaar. We Still Know How to Love is intussen
hun vijfde album. Deze keer schreef Tom, op het titelnummer na, alle nummers
alleen. Een drietal van de liedjes gaan over de waanzin van oorlog en de gevolgen
ervan en dat liefde een belangrijke remedie hiervoor is. Bannockburn 1314 gaat over de Slag bij Bannockburn, waarbij de
Schotten hun belangrijkste overwinning in hun onafhankelijkheidsstrijd
behaalden. Ook de gevolgen van twee meer recente, grote oorlogen worden
bezongen. Net na de eerste wereldoorlog zuchtte Parijs onder de gevolgen van de
sporen die veel soldaten geestelijk hadden opgelopen. Geestelijke opvang bestond
toen nog niet of nauwelijks en zochten een groot aantal van hen hun toevlucht
in de drank en morfine. Gelukkig was er ook het nodige vertier, zoals dans en
muziek. In dat jaar schalden vaak Crazy
Blues van Mamie Smith door de Parijse jazzcafés. Smith was ongekend
populair in die tijd, ze was de eerste Anglo-Amerikaanse artiest die meer dan
een miljoen exemplaren van een lied verkocht. Een ander groot gevolg van deze
oorlog was dat er een groot vrouwelijk overschot was. In het door Ellen Shae
meegeschreven We Still Know How to Love
(Verzet) worden de uitzinnige vreugde beschreven, die er na afloop van de
oorlog heerste bij zowel de bevrijde bevolking als de soldaten die ons
bevrijdden. Er werd volop feest gevierd en er ontstonden prille liefdes, zoals
die van de hier bezongen Emma en haar Canadese vliegenier. Helaas met een
trieste afloop:
“Now Emma’s flier is gone,
He left her kisses, and laughter,
and a son”.
Over ditzelfde thema had Albert de Booy in die dagen een grote hit
met Trees heeft een Canadees. De
laatste Canadese manschappen zouden overigens pas in januari 1946 ons land
verlaten. Die fascinatie van Tom voor oorlogen is waarschijnlijk tweeledig. Tom
heeft zowel Duitse als Nederlandse roots. Een van de Nederlandse vertakkingen
leidt terug naar de Franse Hugenoten. Zijn adellijke familie vluchtte eeuwen
terug naar Nederland. De andere is dat hij op zijn achttiende op het punt stond
te worden uitgezonden naar Vietnam, maar het geluk had dat Nixon op dat moment
besloot de oorlog te beëindigen. Met hoofdredacteur Eric van Domburg Scipio van
Popmagazine Heaven bezocht hij trouwens al diverse plaatsen waar historische
veldslagen plaatsvonden, zoals De Slag bij Waterloo. De overige liedjes gaan
vooral over de liefde. Ook deze keer wordt het duo omringd door rasmuzikanten
uit Amerika, België en Nederland. Het album werd in drieën opgenomen. In twee
verschillende studio’s in New York werd men bijgestaan door de zangeressen
Jeannie Burns, Janet Cotraccia, Kyle Carey, Kristi Gholson en Julie Last
(tevens producer). Daarnaast Rich DePaolo (gitaar), Paul Fairbanks (banjo) en
Manuel Quintana (percussie). In België werd men bijgestaan door de zangeressen
Ellen Shae en Kimberly Claeys, gitarist Vincent Chambon en mondharmonicavirtuoos
Gait Klein Kromhof. Naast de altijd bijzonder veelzijdige cellobijdrages van
Sera tillen de gastmuzikanten het eindresultaat naar een nog hoger niveau.
Vooral de songs met betrekking tot oorlogen maken indruk op mij, maar de rest
doet er nauwelijks voor onder. Tom en Sera zijn graag geziene gasten op de
podia in de Nederlands-Belgische grensstreek, ze toerden al meer dan tien keer
in de lage landen. Vanaf 15 februari zal dit geweldige duo met diverse
gastmuzikanten hier weer live te zien zijn, voor de data zie hier.