Of Mike Savino nu gewoon wat afwezig uit zijn ogen kijkt of
gezien zijn slordige kapsel net uit bed is gevallen weet ik niet. Wat ik wel
weet is dat zijn nieuwe album A Wave of
Golden Things is opgenomen in een mobiele studio, gestationeerd op een
hennepplantage in de Appalachen. Een gebied waar de banjo het meest gangbare
muziekinstrument is. Dit instrument speelt een prominente rol in de muziek van
Savino. Naast banjo speelt Savino ook nog bas, gitaar, piano en synthesizer op
het album en produceerde het tevens. In het persbericht worden nogal wat invloeden
genoemd, van banjopioniers als Bela Fleck en Earl Scruggs tot aan Pink Floyd, Grateful
Dead, Tallest Man On Earth, Vampire Weekend, Sturgill Simpson, Cat Stevens en
Paul Simon. Een aantal namen hiervan snijden volgens mij weinig hout. Wel zeer duidelijk hoorbaar is de invloed van
Paul Simon in zijn Graceland en The Rhythm of the Saints periode in Happy Birthday in Jail . De saxofoonbijdrage
is hier trouwens de fraaie kers op de taart. Savino is iemand die in zijn
kosmische countryrock optimaal gebruik maakt van dynamiek, ritmiek en
repetitie, daarnaast is zijn banjospel inventief. Savino lijkt me trouwens een
dierenvriend, het album opent met het kraaien van een haan. En zowel op de binnenhoes als op het tekstvel staan
viervoeters afgebeeld. A Wave of Golden
Things is mijn eerste kennismaking met zijn muziek en een bijzonder
aangename.