Joe Henry vergaarde in de loop der jaren vooral bekendheid als producer. Zo won hij bijvoorbeeld een Grammy Award voor het uitstekende Don’t Give Up on Me van Solomon Burke, wat zeer recent terecht werd heruitgegeven. Daarnaast stak hij als songschrijver af en toe schoonzus Madonna de helpende hand toe. Als singer-songwriter bouwde hij ook een imposant oeuvre op.
Het was zijn derde album Shuffletown dat Henry op de kaart zette. Nog grotere bekendheid kreeg hij toen hij de prachtige albums Tiny Voices, Civilians, Blood from Stars en Reverie voor het label ANTI- uitbracht. Onlangs werden trouwens de teksten van zijn eerste vijftien albums gebundeld in het prachtige, door Nazraeli Press uitgegeven boek “Unspeakable”, aangevuld met zwart-witte foto’s en een aantal verhalen. Zijn bekendheid had nog groter kunnen zijn als Henry niet zo’n karakteristieke stem zou hebben gehad.
Zelfs nu nog is het voor mij bij het beluisteren van All the Eye Can See weer even wennen aan die aparte stem. Het is overigens een wonder dat er nu een nieuw album uitkomt, want ten tijde van voorganger The Gospel According to Water uit 2019 werd prostaatkanker geconstateerd bij Henry en leek hij nog slechts enkele maanden te leven hebben.
All The Eye Can See is grotendeels zelf opgenomen bij Joe Henry thuis tijdens een fase van wereldwijde lockdowns. Henry wilde aanvankelijk zijn meest sobere album ooit maken, maar dat pakte anders uit. Henry hierover : “I assumed as I began this process that, owing to circumstances, I would be making the most skeletal album of my career; when in fact, I have in many ways made my most expansive record to date.”.
Ondanks dat er meer dan twintig muzikanten aan meewerkten is het een intiem, ontspannen, ingetogen album geworden, met redelijk eenvoudige, maar memorabele melodieën. Af en toe met fraaie duetten (Yearling). Songs die regelmatig diep bij de luisteraar binnenkomen, zoals bijvoorbeeld het titelnummer, met bijzonder fraai saxofoonspel van zoonlief Levon.
De teksten zijn persoonlijk, op het nummer Karen Dalton na. Karen Dalton was een cultzangeres, die begin jaren zestig het podium deelde met Fred Neil en Bob Dylan, toen die nog volledig onbekend was. Vorig jaar werd ze aan de vergetelheid ontrukt door de documentaire “In My Own Time”, vernoemd naar haar gelijknamige cultklassieker uit 1971.
Naast door zoon Levon wordt Henry onder anderen begeleid door David Piltch op bas, Patrick Warren op piano & toetsen en John Smith op akoestische gitaar. Het ingetogen en wonderschone All the Eye Can See kan gerekend worden tot Henry’s beste albums, hopelijk wordt het niet zijn laatste.
Theo Volk
Releasedatum : 27 januari 2023 earMUSIC/V2 Records
Website : https://www.joehenrylovesyoumadly.com/