Live at the Blue Door was de eerste keer dat wij
kennis mochten maken met de muziek van John Fullbright. Dit album is een
registratie van een optreden van de toen 21-jarige, die indruk maakte alsof hij
al jaren meedeed met de rest. De van Okemah, Oklahoma afkomstige Fullbright deed
het goed bij publiek en critici. Zijn naam groeide gestaag. Via distributie van
Continental Song City kwam deze eerste CD in 2011 naar Nederland. In 2012 won
hij een prestigieuze prijs voor zijn teksten, en het jaar erop werd hij
genomineerd als Emerging Artist. Zijn album From the Ground Up maakte indruk,
en zijn album Songs van 2014 was misschien nog wel beter. Beide muziek die
respect voor de traditie verried. Daarna raakte hij een tijdje uit zicht. Deed
her en der mee op albums en projecten van anderen, echter er werd geen eigen
materiaal uitgebracht, tot nu. Ik kan mij voorstellen dat ik niet de enige ben
die in afwachting was van een nieuw album. Ik heb dan ook meteen een bestelling
ingelegd, in de volle overtuiging dat John mij niet gaat teleurstellen. En dat
doet hij dan ook niet. Hoogstens met een klein voorbehoud.
De tussenperiode laat zich wellicht verklaren dat John zelf wel leed onder prestatiedruk. Hij voelde dat verwachtingen ver naar boven waren geschroefd. Ik kan mij voorstellen dat dit hem benauwd heeft. Ik was vroeger gek op muziek van de Beatles. Ik gaf een compositorische voorkeur aan Lennon boven McCartney. Primair omdat McCartney ook redelijk irritante nummers kon maken. Anderzijds de eenvoud van Yesterday alleen al heeft hem onsterfelijk gemaakt. Met Fullbright heb ik hetzelfde als McCartney. Hij schrijft prachtige nummers, echter ze hebben niet allemaal waarde op langere termijn. Soms willen ze het mooier maken dan nodig is. The Liar bevat nummers die snel voegen, maar er zitten ook een aantal bij met een voorspelbaar karakter. Tegelijkertijd de kwaliteit van een enkele song als Stars daarentegen is niets anders dan subliem. Ook de openingssong heeft een prachtige opbouw. Stap voor stap. Eerst piano, dan pedal steel, en vervolgens mondharmonica. The Liar is een prettig in het gehoor liggende plaat. Sommige songs zullen verder gaan bloeien en groeien op termijn, een paar verwelken voortijdig. Ach, zoiets laat zich moeilijk voorspellen. Verschillende songs van Queen ben ik op termijn stukken meer gaan waarderen, terwijl ik ze in het verleden potsierlijk vond. The Liar lijkt zijn ergste angsten te hebben overwonnen, want een stuk zelfvertrouwen filtert door in de titelsong. Nu tijd voor een whisky, en daarna stop ik met liegen zingt de ik persoon. Ik denk dat ik aan de veilige kant blijf wanneer ik stel dat the Liar behoort tot één van de betere Americana albums van 2022. Dat sowieso! De eeuwigheidswaarde is van latere zorg.
Rein van den BergReleasedatum : 30 september 2022 Blue Dirt Records/Thirty Tigers
Website : https://www.johnfullbrightmusic.com/