Wanneer je het genre Americana nadrukkelijk
volgt dan kom je niet heen om het echtpaar Miller. Ze hebben zich over de jaren
bewezen. Wellicht flauw om op te merken, maar voor een aantal muziekliefhebbers
zou de zang van Julie een obstakel kunnen zijn. Niet iedereen is gecharmeerd
van haar stem. Er zijn zo nog een aantal artiesten te benoemen die een
specifiek aanwezige zang bezitten. Het staat je tegen, of je gaat ervoor, soms
na enige gewenning. Zelf lijd ik allerminst onder Julie’s zang, en eerlijk
gezegd ik kan mij er al geen ander voorstelling van maken. Het is uniek, en het
onderscheidt haar. Zangeressen als Anais Mitchell, Iris DeMent, of verder terug
in de tijd, Carole Bayer-Sager, daarmee kon ik juist uitstekend uit de voeten. Overigens,
daarmee houden Julies kwaliteiten niet op. Ze schrijft schitterende songs, ook
nu weer. Toch heeft Buddy voor mij de sterkste troeven in handen. Terwijl ik
Julies zang accepteer ben ik werkelijk gecharmeerd van zijn zang. Echter nog
meer ben ik ingenomen met zijn productionele eigenschappen, en die zijn op in the Throes wederom opvallend aanwezig. De drive om een stijlvol en strak
product neer te zetten ontbreekt het tweetal geen moment. Ik zou het zelfs als
modern willen classificeren. Het laatste korte nummer van de plaat daargelaten,
want die trek ik amper. Een onvolgroeid geheel, eentje die ze van mij
voortijdig hadden mogen laten verdampen in plaats van het te toe te voegen aan
deze plaat. Er was schijnbaar nog lege ruimte die opgevuld diende te worden. De
overige tracks compenseren echter ruimschoots!
In the Throes is niets anders dan een kunstwerkje, mede vanwege de prachtige visuele omlijsting van Brian Kershisnik. Een paar serieus krachtige songs kenmerken het talent van Julie. Ze schreef de meeste nummers zelf. Uitzonderlijk is het door Buddy Miller gezongen nummer Don’t Make Her Cry. Regina McCrary begon, jaren geleden, met deze song. Ze werd na verloop van tijd geruggesteund door niemand minder dan Bob Dylan, die een aantal aanpassingen maakte. Hij stuurde het door naar Buddy Miller om het nummer van muziek te voorzien. Toen dat een tijdje bleef liggen, pakte Julie het op om het vervolgens naar haar hand te zetten. Het resultaat is ernaar! Zo bevat dit album verschillende aansprekende nummers die gevoed worden door het rurale spectrum waaruit Julie en Buddy grossieren. Behalve dit echtpaar springen muzikale vrienden bij om hun diensten te verlenen, zoals Regina McCrary, maar ook Larry Campbell en Teresa Williams, Emmylou Harris en Gurf Morlix. En zoals gezegd, vlak Buddy zelf niet uit. De muzikale omlijsting is tot in de puntjes toe uitgewerkt, inclusief de veelvuldige samenzang die je aantreft op dit album. Julie en Buddy draaien al een tijdje mee, des te meer mijn respect voor het hernieuwd vinden van motivatie/inspiratie om een album van dit niveau af te leveren. We schieten van een bijna caleidoscopische The Painkillers Ain’t Working naar een zoetgevooisde I Love You. Veelal hoogtepuntjes, met af en toen iets buitenissigs als I’ve Been Around, waarbij zeker enige gewenning vereist is, voordat ie beklijft. Opmerkelijke mensen met een eigenzinnig aanpak. Een nummer als I’ll Never Live It Down is zo eentje waarvoor je op je gemak gaat zitten. Verademend.
Rein van den BergReleasedatum : 22 september 2023 New West Records
Website : https://www.buddymiller.com/
Website art : https://www.kershisnik.com/kershisnik-home